چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش خودرهبری بر سرمایههای انسانی کارکنان مراکز آموزش عالی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و روش تحلیل از نوع مدلیابی معادلات ساختاری است. جامعة پژوهش شامل کارکنان هفت دانشکدة پردیس علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران به تعداد 197 نفر بوده که با استفاده از روش نمونهگیری طبقهای با اختصاص متناسب، 131 نفر از آنان انتخاب شده است. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامة خودرهبری ابیلی و مزاری (2014) با پایایی (96/0=α) و پرسشنامة سرمایههای انسانی نادری (2012) با پایایی (96/0=α) استفاده شد که روایی محتوا و سازة آنها نیز بررسی و تأیید شد. بهمنظور تحلیل دادهها از آزمونهای کولموگروف اسمیرنوف، تی تکگروهی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گامبهگام و مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان میدهد خودرهبری و سرمایههای انسانی کارکنان، بالاتر از حد متوسط بوده و خودرهبری (71/0r=) با سرمایههای انسانی کارکنان رابطة مثبت و معناداری (p<0/01) داشته است. نتایج رگرسیون گامبهگام نشان میدهد از بین مؤلفههای خودرهبری، استراتژیهای رفتارمحور و تمرکز بر پاداش طبیعی 66 درصد از سرمایههای انسانی را پیشبینی میکند. مدلیابی معادلات ساختاری نشان میدهد که خودرهبری بر دانش و مهارتهای شناختی (82/0=γ)، مهارتهای فراشناختی (86/0=γ) و شایستگیهای عاطفی-ارتباطی(95/0=γ) تأثیرگذار بوده است.
خلاصه ماشینی:
در سطح جهاني، به اين مقوله توجه ويژهاي مبذول شده و سازمانهاي موفق متوجه شدهاند که چنانچه در زمينه توسعه منابع انساني سازمان پيشرفت کنند و نظامهاي پرسنلي و آموزشي خود را بهبود بخشند، کارايي، اثربخشي و بهرهوري سازماني و نيروي انساني آن نتايج خوبي به دست خواهد داد )ابيلي و عاليخاني، ١٣٨١: ٥٨(؛ مراکز آموزش عالي٥ نيز از اين قاعده مستثني نيستند؛ بلکه با در نظر گرفتن نقش اساسي اين گونه سازمانها در امر آموزش و توليد محصولات مبتني بر دانش ، توسعه منابع و سرمايه هاي انساني آنها اهميت بيشتري مييابد.
مجموعه آنچه عنوان شد، از رويکردي نوين به مفاهيمي ازجمله آموزش و يادگيري، توسعه و نهايتا سرمايه هاي انساني حکايت دارد؛ هم چنانکه مزاري )١٣٩٣ الف ( و مزاري و ابيلي )١٣٩٣( و ابيلي و مزاري )١٣٩٣ب ( بر آن تأکيد داشته اند؛ از جمله رويکردهاي نويني که در توسعه و بالندگي افراد و در نتيجه ارتقاي دانش ، تخصص ، مهارت و مهارتهاي فراشناختي و شايستگيهاي عاطفي-ارتباطي آنان تأمل برانگيز بوده است ، ميتوان به رويکرد خودتوسعه اي اشاره کرد.
با توجه به آنچه عنوان شد، پژوهش حاضر با هدف تبيين نقش خودرهبري بر سرمايه هاي انساني کارکنان پرديس علوم اجتماعي و رفتاري دانشگاه تهران انجام شده است تا با بررسي و تحليل نتايج ، بتوان به راهبردهايي مؤثر و کارآمد در توسعه سرمايه هاي انساني کارکنان مراکز آموزش عالي ازجمله جامعه هدف اين پژوهش دست يافت .