چکیده:
حق خلوت آدمیان، و یا به تعبیری دیگر حرمت حریم خصوصی افراد، در زمره یکی از مصادیق حقوق اساسی بشر به شمار میرود که اسناد بینالمللی و قوانین ملّی در مورد آن سخنها گفتهاند. با وجود این توسعه تکنولوژیهای نوین جمعآوری، ذخیرهسازی، پردازش، و انتقال اطلاعات باعث شده که این حق به انگیزههای مختلف مورد تعرض قرار گیرد، تعرضی آن چنان سخت و بیمحابا که اگر تمهیدی مؤثر جهت مبارزه با آن اندیشیده نشود، بقاء «حق خلوت آدمیان» مردّد مینماید.
خلاصه ماشینی:
در این مقاله ، اهمیت حمایت از اطلاعات حساس و خصوصی مردم ، مورد قبول و پسند قرار گرفته ، و بر این نکته تأکید شده که نظریه های مربوط به حق خلوت آدمیان باید ارتباط نظام مند بین امور شخصی مردم را با اطلاعات غیرخصوصی و غیرحساس مربوط به حوزه عمومی ، حفظ کنند.
٢ چرا حق خلوت آدمیان در عرصة عمومی رعایت نمی شود؟ اگر بخواهیم حق خلوت آدمیان در عرصه عمومی ، در جهت پایه گذاری «منافع واقعی »٢١ و در توجه به امور شخصی مردم عمل کند، نه فقط پیافکندن یک شالوده که برای توجیه مطلب به آن خیلی نیاز داریم ضروری می نماید، بلکه طرح این سؤال نیز مهم است که چرا نظریه های فلسفی و هنجاری دربارة حق خلوت آدمیان ، یا رعایت منافع واقعی حمایت از این حق در اجتماع را آشکارا کنار گذاشته اند و یا کاملا به آن بی اعتنایی کرده اند؟ در شکل گیری نظریه های هنجاری در بارة حق خلوت آدمیان ، تنوع عوامل 18 Normative Principles.
بعد از معلوم شدن دوشاخگی بین حوزه های عمومی خصوصی ، برای شناخت این حوزه های جدا از هم ، به مصادیق آنها اشاره شده است ؛ یعنی ، شهروندان و مؤسسات خصوصی در مقابل مؤسسات و اداره های دولتی ؛ و فلاسفه به این موارد، نظری اساسی افکنده اند، همچنین نظریه پردازان سیاسی و حقوقی و دانشمندان و هواداران سیاست و نویسندگان به خوبی بر این امر واقف بوده اند که شناخت دقیق حوزه خصوصی افراد و توجه به این دوشاخگی ، شیوة مؤثری در جهت بیرون نگه داشتن دولت از حیطه خلوت آدمیان و امور خصوصی مؤسسات 28 Judith Decew.