چکیده:
شبیهسازی انسان پدیدهای نوین در جامعه انسانی است که به واسطه قابلیتهای آن و برآیندهای مثبت و منفی آن در گستره اجتماع موجب واکنشهای گونه گون در عرصههای مختلف علوم بشری شده است. علوم جنائی بینالمللی به منزله اهرم وزین سیاست جنائی بینالمللی که حافظ نظم و پاسدار ارزشهای اخلاقی، دینی و اجتماعی جامعه انسانی در گستره بینالمللی است در قبال هر پدیده نوین انسانی به اتخاذ پاسخی مناسب آن اهتمام میورزد. در این راستا، پدیدة شبیهسازی، اندیشمندان و متفکران علوم مختلف و بازیگران اجتماع بشری را به پاسخ و واکنش واداشته است. در این نوشتار به سیاست جنائی بینالمللی (با محوریت سازمان ملل متحد) در قبال این پدیده به عنوان واقعهای مجرمانه(جنایت) پرداخته میشود.
خلاصه ماشینی:
بند دوم : جرم انگاری شبیه سازی انسان ، مفهوم ، دامنه و مسؤولیت اشخاص حقـوقی در قبال آن پیش نویس کنوانسیون ٩ موصـوف پیـرو فراینـد تکـوینی پیـشتر کـه از نظـر گذشت ، نظر به اعلامیه جهانی ژنوم انسانی و حقوق بشر و بویژه ماده ١١ آن و قطعنامه شماره ٥٣/٢٥٢ مـورخ ٩ دسـامبر ١٩٩٨ کـه در آن مجمـع عمـومی اعلامیـه پیـشین را تصویب نمود و لحـاظ قطعنامـه شـماره ٢٠٠١/٧١ مـورخ ٢٥ آوریـل ١٩٧١ کمیـسیون حقوق بشر تحت عنوان «حقوق بشر و اخلاق زیستی»١٠ و همگـام بـا اعلامیـه جهـانی حقوق بشر در راستای شناسایی کرامت و حیثیت ذاتی و تساوی حقـوق لاینفـک همـه اعضای خانواده انسانی که شالوده آزادی ، عدالت و منع در جهان اسـت .
چهارم ، اگر فردی اعم از حقیقی یا حقوقی با علم و عهد، مبادرت به شـبیه سـازی انسان به یکی از طرق مذکور درماده ٢ پیش نویس و بدون اراده خود، به واسطه عوامـل خارجی نتواند به قصد خود جامه عمل بپوشاند و فعل وی منجر به نتیجه مورد نظـرش یعنی خلق موجود زنده نشده ، قابل تعقیب و مجازات است یا خیر؟ در حقوق کیفری، برای حفظ نظم عمومی جامعه ، گاهی اوقات ، جدای از جرم تـام پیش بینی شده ، برخی افعال که در فرجام آن جرم تام محقق نمـیشـود، قابـل تعقیـب و فرد خاطی به واسطه انجام آن قابل مجازات تلقی میشود.