چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نگرانی، امید و معنای زندگی در پیشبینی سلامت روان مادران دارای فرزند کمتوانذهنی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. کلّیهی مادران دارای فرزند کمتوانذهنی تحت پوشش مراکز توانبخشی سازمان بهزیستی شهر اردبیل در سال 95-1394 جامعهی آماری این پژوهش را تشکیل میدادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای 130 مادر بعنوان نمونه انتخاب شده و به پرسشنامهی نگرانی پنسیلوانیا، پرسشنامهی امید بزرگسالان اشنایدر، پرسشنامهی هدف در زندگی گرامباف و ماهولیک و پرسشنامهی سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافتهها نشان داد که بین نگرانی با سلامت روان مادران دارای فرزند کمتوانذهنی رابطهی منفی معنادار و بین امید و معنای زندگی با سلامت روان مادران دارای فرزند کمتوانذهنی رابطهی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریبا 58 درصد از کل واریانس سلامت روان مادران دارای فرزند کمتوانذهنی براساس متغیرهای نگرانی، امید و معنای زندگی قابل پیشبینی است. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که نگرانی، امید و معنای زندگی از متغیرهای مرتبط با سلامت روان مادران دارای فرزند کمتوانذهنی میباشد که نیازمند برنامهریزی میباشد.
خلاصه ماشینی:
تمامی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی تحت پوشش مراکز توانبخشی سازمان بهزیستی شهر اردبیل در سال ٩٥-١٣٩٤ جامعه ی آماری این پژوهش را تشکیل میدادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد ١٣٠ مادر برای نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه ی نگرانی پنسیلوانیا، پرسشنامه ی امید بزرگسالان اشنایدر، پرسشنامه ی هدف در زندگی گرامباف و ماهولیک و پرسشنامه ی سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر پاسخ دادند.
همچنین ، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که تقریبا ٥٨ درصد از کل واریانس سلامت روانی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی بر اساس متغیرهای نگرانی، امید و معنای زندگی قابل پیش بینی است .
همچنین ، بر طبق پژوهش معتمدی، غباریبناب و ابرغم (١٣٩٥) میتوان گفت داشتن فرزند کم توان ذهنی بر سلامت روانی و رضایتمندی مادران این کودکان تأثیر منفی دارد.
McConkey, Kennedy, Chang, Jarrah & Shukri 7.
در پژوهش های دیگر نیز نشان داده شده است که نگرانی نقش مهمی در سلامت روانی و جسمی افراد دارد (رنجبر نوشری، محدثی، اسدی مجره ، هاشمی، ١٣٩٢).
نتایج پژوهش ها حاکی از آن است که امید میتواند سلامت روانی را به طور معناداری پیش بینی کند (قربانی، سعادتمند، سپهریان آذر، اسدنیا و فیضیپور، ١٣٩٢؛ رضایی، بیانی و شریعت نیا، ١٣٩٤).
ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف تعیین پیش بینی سلامت روانی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی بر اساس نگرانی، امید و معنای زندگی انجام شد.
همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریبا ٥٨ درصد از کل واریانس سلامت روانی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی به وسیله ی متغیرهای نگرانی، امید و معنای زندگی پیش بینی میشود.