چکیده:
کنترل و دستکاری مواد در مقیاس نانو، کاربردهای گوناگونی در حوزه های علمی مختلف چون پزشکی، الکترونیک، انرژی، محیط زیست، مواد و غیره نوید میدهد. دانشمندان معتقدند که با استفاده، کنترل و دستکاری مواد در مقیاس نانو یا فناوری نانو میتوان گامی مهم در راه رسیدن به رفاه برداشت. چنین کاربردهایی همچنین میتواند زمینه تحقق حق بر سلامتی را هموارتر کند. بنابراین، در این مقاله علاوه بر اینکه حق بر سلامتی و قلمروهای آن را بررسی خواهیم کرد، آثار فناوری نانو بر هر یک از این قلمروها به طور مجزا بررسی خواهند شد. در نهایت مقاله نتیجه میگیرد که علیرغم اینکه فناوری نانو میتواند قلمروهای حق بر سلامتی را بهبود بخشد، اما این فرصت علمی و فناوری برای تحقق حق بر سلامتی با دو چالش اساسی روبرو است؛ به عبارتی، سیاستگذاران علم و فناوری نانو باید علاوه بر اصلاح و توسعه راهکارهای حل بحران ناشی از سیاستهای حاکم بر تجارت بینالمللی و حقوق مالکیت فکری، برخی از نگرانیها در خصوص آثار زیانبار نانومواد را نیز پاسخ دهند.
خلاصه ماشینی:
در نهایت مقاله نتیجه میگیرد که علیرغم اینکـه فنـاوری نانو میتواند قلمروهای حق بر سلامتی را بهبود بخشد، اما این فرصت علمی و فناوری برای تحقق حق بـر سـلامتی بـا دو چـالش اساسـی روبـرو اسـت ؛ بـه عبارتی، سیاستگذاران علم و فنـاوری نـانو بایـد عـلاوه بـر اصـلاح و توسـعه راهکارهای حل بحران ناشی از سیاست های حـاکم بـر تجـارت بـین المللـی و حقوق مالکیت فکری، برخی از نگرانیها در خصوص آثار زیانبـار نـانومواد را نیز پاسخ دهند.
Human Rights Council (HRC), "Report of the Special Rapporteur on the right of everyone to the enjoyment of the highest attainable standard of physical and mental health", Paul Hunt, A/HRC/7/11, 2008, para.
این موضوع ، نه تنها در مورد حق بر غذای کافی ، بلکـه در مـورد پتانسیل های فناوری نانو در دیگر حوزه های ذکر شده از جمله ، ریشه کنی فقـر، درمـان ، تشخیص و پیـشگیری از بیمـاری هـا، دسترسـی بـه آب آشـامیدنی سـالم و تأسیـسات بهداشتی مناسب و دسترسی به محیط زیست سالم نیز میتواند تعمیم داده شود.
گفتار دوم : چالش های مقابل دولت هـا بـرای برخـورداری از پتانـسیل هـای فناوری نانو در حوزه سلامت واقعیت این است که برخی تحـولات بـین المللـی ، از جملـه نظـام حـاکم بـر تجـارت بین المللی ، شکاف توسعه ای میان کشورها کـه موجـب تقـسیم کـشورها بـه سـه گـروه توسعه یافته ، در حال توسعه و کمتر توسعه یافته شده است و همچنین ضعف برنامه هـای بهداشت همگانی کشورها، موجب شده که «منابع موجود» بـرای سـلامتی «در دسـترس آحاد مردمان جهان به طور برابر» قرار نگرفته و یا در صورت دسترسی از «مقبولیـت » و «کیفیت » مناسب برخوردار نباشند.