چکیده:
زﻣﯿﻨﻪ: ﻋﺪاﻟﺖ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ در آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ارزشﻫﺎی اﺧﻼﻗﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی دﯾﮕﺮ در ﺣﻮزه اﺧﻼق و ﺑﻮﯾﮋه اﺧﻼق اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﺪاﻟﺖ و اﻧﺼﺎف از اﺳﺎﺳﯽﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ارزﺷﯽ اﺳﺖ. ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻘﺶ ارزﺷﯿﺎﺑﯽ و اﻫﻤﯿﺖ ﻋﺪاﻟﺖ ﺑﺮ ﺧﺸﻨﻮدی از ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ادراک ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻮزﯾﻌﯽ ﺑﻮد. روش ﮐﺎر: ﮔﺮوه ﻧﻤﻮﻧﻪ ﭘﮋوﻫﺶ را 2812 ﻧﻔﺮ از ﮐﺎرﮐﻨﺎن زن و ﻣﺮد ﯾﮏ ﺳﺎزﻣﺎن دوﻟﺘﯽ از ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﯾﺮان ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﻧﺪ. ﮔﺮوه ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﯿﻮه ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰارﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻘﯿﺎسﻫﺎی ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﻋﺪاﻟﺖ، اﻫﻤﯿﺖ ﻋﺪاﻟﺖ، ادراک ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻮزﯾﻌﯽ در ﭘﺮداﺧﺖ، ادراک ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻮزﯾﻌﯽ ﮐﻠﯽ و ﺧﺸﻨﻮدی از ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻮد. داده ﻫﺎی ﺣﺎﺻﻞ از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻟﮕﻮﺳﺎزی ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎری ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ روش ﺑﯿﺸﯿﻨﻪ درﺳﺖ ﻧﻤﺎﯾﯽ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار آﻣﺎری راﯾﺎﻧﻪ ای ﻟﯿﺰرل8/5 ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: ﭘﺲ از ﺗﺤﻠﯿﻞ، ﭘﻨﺞ ﻓﺮﺿﯿﻪ ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻪ در ﻗﺎﻟﺐ ﯾﮏ اﻟﮕﻮی ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ از ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ادراک ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﻣﻮرد ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی ﺣﺎﺻﻞ ﺣﺎﮐﯽ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ادراک ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻮزﯾﻌﯽ در ﭘﺮداﺧﺖ و ادراک ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻮزﯾﻌﯽ ﮐﻠﯽ دارای ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ (ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ 0/22= Bو 0/84=B) ﺑﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺧﺸﻨﻮدی از ﭘﺮداﺧﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﻣﺎ ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﻋﺪاﻟﺖ، اﻫﻤﯿﺖ ﻋﺪاﻟﺖ و ﺗﻌﺎﻣﻞ ارزﺷﯿﺎﺑﯽ و اﻫﻤﯿﺖ ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺧﺸﻨﻮدی از ﭘﺮداﺧﺖ را از ﻃﺮﯾﻖ ادراک ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻮزﯾﻌﯽ در ﭘﺮداﺧﺖ و ادراک ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻮزﯾﻌﯽ ﮐﻠﯽ اﻋﻤﺎل ﻧﻤﻮدﻧﺪ. ﺷﻮاﻫﺪ ﺣﺎﺻﻞ از ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮ ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ادراک ﻋﺪاﻟﺖ در ارﺗﺒﺎط ﻣﯿﺎن ارزﺷﯿﺎﺑﯽ و اﻫﻤﯿﺖ ﻋﺪاﻟﺖ ﺑﺎ ﺧﺸﻨﻮدی از ﭘﺮداﺧﺖ ﺻﺤﻪ ﮔﺬاﺷﺖ. ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی: ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﺄﯾﯿﺪ اﻟﮕﻮی ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ اراﺋﻪ ﺷﺪه، ﺣﻤﺎﯾﺖ ﭘﮋوﻫﺸﯽ ﻻزم را ﺑﺮای اﻟﮕﻮی ﻋﺪاﻟﺖ ﮐﻪ در آن ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎی ﻋﺎﻃﻔﯽ ﮐﺎرﮐﻨﺎن در ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ (ﻧﻈﯿﺮ ﺧﺸﻨﻮدی از ﭘﺮداﺧﺖ) از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺳﻬﻢ واﻗﻌﯽ ﺑﻪ ﺳﻬﻢ ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﻓﺮاﺧﻮان ﻣﯽ ﺷﻮد، ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ.