چکیده:
هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر باورهای ارتباطی ناکارآمد و سازگاری زناشویی زنان ناسازگار بود. طرح پژوهش از نوع نیمهآزمایشی پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماری تمام زنان واجد ویژگی تعارض و ناسازگاری زناشویی مراجعهکننده به مرکز مشاوره رازی شهر کرج در تابستان 1396 بودند. از این جامعه، 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (15) جایگزین شدند. گروه آزمایش در 8 جلسة 90 دقیقهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند. ابزار اندازهگیری این پژوهش شامل پرسشنامة باورهای ارتباطی (ایدلسون و اپشتاین، 1981) و پرسشنامة سازگاری زناشویی (اسپاینر، 1976) بود. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها، از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره توسط نرمافزار آماری spss24 استفاده شد. یافتهها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ابعاد باورهای ارتباطی (باور تخریبکنندگی مخالفت، باور عدم تغییرپذیری همسر، باور توقع ذهنخوانی، باور کمالگرایی جنسی و باور تفاوتهای جنسیتی) و سازگاری زناشویی (رضایت زوجی، همبستگی زوجی، توافق زوجی، ابراز محبت)، تأثیر معناداری (p<0.05) داشت. همچنین مداخلة انجام گرفته باعث کاهش نمره کل باورهای ارتباطی ناکارآمد و افزایش سازگاری زناشویی (p<0.05) زنان ناسازگار شد.
The purpose of this study was to investigate the effectiveness of admission and commitment therapy on ineffective communication beliefs and marital adjustment of incompatible women. The research design was semi experimental design with pretest-post test with control group. The statistical population were all of women with marital conflict and marital conflicts referred to the Razi Counseling Center of Karaj in the summer of 1396. From this population, 30 subject were selected through available sampling method and placed in two experimental and control groups (15). The experimental group received acceptance and commitment treatment in eight 90-minute treatment sessions. The instrument of measurement in this study was the Communicational Beliefs Questionnaire (Idlerson and Epstein, 1981) and Marital Adjustment Questionnaire (Spinner, 1976). In order to analyze the data, multivariate analysis of covariance was used with SPSS (24). Findings showed that acceptance and commitment therapy had a significant effect on the dimensions of communication beliefs (Dissolving Opposition Belief, Invariability in Spouse, Belief in Anticipation of Mind, Belief in Sexual Perfectionism and Belief in Gender Differences) and Marital Satisfaction (Couple Satisfaction, Pair dependence, Pair Agreement, Affection) (p <0.05).
خلاصه ماشینی:
چکیده هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر باورهای ارتباطی ناکارآمد و سازگاری زناشویی زنان ناسازگار بود.
یافتهها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ابعاد باورهای ارتباطی (باور تخریبکنندگی مخالفت، باور عدم تغییرپذیری همسر، باور توقع ذهنخوانی، باور کمالگرایی جنسی و باور تفاوتهای جنسیتی) و سازگاری زناشویی (رضایت زوجی، همبستگی زوجی، توافق زوجی، ابراز محبت)، تأثیر معناداری (p واژههای کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، باورهای ارتباطی ناکارآمد، سازگاری زناشویی، زنان ناسازگار The effectiveness of treatment based on acceptance and commitment (ACT) therapy on ineffective communication beliefs and marital adjustment of discordant women Maryam Akhavan Gholami.
نقش باورهای ارتباطی ناکارآمد5 بر مسائل زناشویی در پژوهشهای مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است در این راستا میتوان به ارتباط سطح بالای باورهای ارتباطی و سطح پایین رضایت زناشویی (شارپ و گانونگ6، 2000)، باورها و بیثباتی در ازدواج (صاحبدل، جمشیدی و شکوری، 1396)، باورها و دلزدگی زناشویی (رضاحاجی و تمناییفر، 1396)، رابطة معنادار باورهای ارتباطی و سازگاری زناشویی (همام سی7، 2005؛ کیش بافان، 1393) و همچنین نتایج تحقیقات گاتمن8 (2013) که باورهای ارتباطی زوجین را پیشبینیکننده وقوع طلاق میداند، اشاره کرد.
یافته فرضیة پژوهشی اول نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر هر پنج خرده مقیاس ارتباطی ناکارآمد یعنی باور تخریبکنندگی مخالفت، توقع ذهنخوانی، عدم تغییرپذیری همسر، کمالگرایی جنسی و تفاوتهای جنسیتی تأثیر معناداری داشته است.