چکیده:
یکی از شبهات مطرح شده درباره قرآن، تحریف این کتاب آسمانی میباشد. این مسئله از قرن یازدهم قمری در بین برخی از اندیشمندان مسلمان مطرح شده و خاورشناسان نیز به آن دامن زدهاند. به نظر میرسد ریشه اصلی این شبهه روایات ضعیفی است که در برخی کتابهای حدیثی شیعه و سنی وجود دارد. در این نوشتار که تازهترین پژوهش در این زمینه به شمار میرود، با بهرهجستن از روش تحلیلی ـ توصیفی و انتقادی تلاش شده است، شبهات مستشرقان درباره تحریف قرآن تبیین، و با تکیه بر آرای آیتالله العظمی فاضل لنکرانی؛ بررسی و نقد گردد. بررسی مجموعه دادههای تاریخی و آگاهیهای موجود نشان میدهد که گروهی از مستشرقان همچون: نولدکه، گلدزیهر و بول، شیعیان را به اعتقاد به تحریف قرآن متهم نمودهاند. اما روشن است که این دسته از روایات، نمیتواند دلیل مستندی بر تحریف قرآن قرار بگیرند و اکثریت قریب به اتفاق آنها ساختگی میباشند. آیتالله العظمی فاضل لنکرانی؛ بر این باور است آیات قرآن، چینش خود را در مصحف موجود کاملاً حفظ کرده است، و بدین رو هیچ مانع و شبههای برای تمسّک به آیات الهی وجود ندارد.
One of the doubts raised about the Qur'an is the distortion of this divine scripture. This issue has generally been raised by some Muslim scholars since the eleventh century and has been fueled by Eastern scholars. It seems that the origin of this suspicion is the weak traditions found in some Shiite and Sunni hadith books. This article, which is the most recent research in this field, has used the analytical-descriptive and critical approach of Orientalists to explain and review the claims of Qur'an distortions, relying on Ayatollah Fazel Lankrani's point of views. A review of the historical data sets and the existing knowledge shows that a group of orientalists such as Noldke, Goldsiehr and Bull have accused the Shiites of distorting the Quran. But it is clear that these traditions cannot be a documented reason for theory of distorting the Quran, while the vast majority of them were fabricated. Ayatollah Fazel Lankarani believes that the verses of the Qur'an have maintained their alignment with the existing scripture, so there is no obstacle to relying on divine revelations.
خلاصه ماشینی:
2ـ تحریف در اصطلاح تحریف در اصطلاح قرآنپژوهان، به این معناست که اگر چیزی یا کلمهای، در غیر از مورد و معنای اصلی خودش، به کار رود، این عمل را نوعی از تحریف میگویند که در آیه 46 سوره نساء نیز چنین آمده است: (مِنَ الَّذِینَ هَادُوا یحَرِّفُونَ الْکلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ(؛ «گروهی از یهودیان گفتار خدا (تورات) را تغییر داده و تحریف میکنند»، تحریف در اصطلاح، علاوه بر تحریف در معنای اصلی که شامل بدعت و تحریف در تفسیر غلط از آیات قرآن کریم میباشد، شامل تحریف در حروف و حرکات نیز میباشد که معنای آن هیچگونه تغییری نکند که به تعدد قرائات منجر میشود (معرفت، صیانه القرآن، 1380: 192؛ خویی، البیان، 1394؛ فاضل لنکرانی، مدخل التفسیر، 1381: 214).
بررسی و نقد شبهه جمع آوری قرآن بعد از پیامبر آیت الله فاضل لنکرانی در کتاب مقدمات تفسیر، در رد این شبهه ابتدا به ذکر برخی از روایات که دلالت بر جمع آوری قرآن پس از وفات پیامبر اکرم( هستند پرداخته است (فاضل لنکرانی، مدخل التفسیر، 1381: 366ـ374)، و بالغ بر 25 روایت را آورده است که به چند نمونه اشاره میکنیم: ـ نویسنده «مسند الصدیق» به نقل از زید بن ثابت مینویسد: به ابوبکر خبر رسید که اهل یمامه را کشته و قرّاء قرآن در آن سرزمین کشته شدهاند، عمر گفت: من بیم آن دارم که قاریان در سایر بلاد نیز کشته شوند و قرآن تباه شود، من معتقدم که باید آن را گردآوری نمود.