چکیده:
به طور کلی روش صدور اسناد رسمی، تفاوتهای بسیاری با روش صدور اسناد الکترونیکی مطمئن دارد، زیرا برای صدور اسناد رسمی، متقاضیان باید به دفاتر اسناد رسمی مراجعه حضوری داشته باشند و در اینجاست که سردفتر علاوه بر بررسی هویت، رضایت، اهلیت و ... متقاضی به بررسی و تأیید انتساب امضای زیر سند به او میپردازد، این در حالی است که گرچه برای صدور گواهیهای دیجیتالی مراجع خاصی در مقررات پیشبینی شده است ولی پس از صدور کلیدهای رمزنگاری و گواهیهای دیجیتالی، هیچ شخص یا نهاد مسؤولی بر صدور اسناد الکترونیکی مطمئن نظارتی ندارد. بنابراین به نظر میرسد که حداقل از نظر مقررات حاکم بر صدور، نمیتوان سند الکترونیکی مطمئن را مشابه سند رسمی دانست و به همین جهت نباید آثار مشابهی را نیز برای این اسناد پیشبینی کرد.
Generally there are many differences between the method of issuing notarize acts and secure electronic documents. For the issuing of notarize acts, applicant should be showing up personally in face of notaries, So in this step the notaries can investigate for applicant’s identity, consent, capacity and ... .Moreover notaries can confirm the signature is on assignment to applicant. Although there are some legal authorities for issuing of digital certifications but after issuing of encryption keys and digital certifications, there are not any legal authorities for supervising on issuing of secure electronic documents. Therefore the issuing of notarize acts and secure electronic documents are not same. Hence they cannot have same legal effects.
خلاصه ماشینی:
متقاضي به بررسي و تأييد انتساب امضاي زير سند به او مي پردازد، اين در حالي است که گرچه براي صدور گواهي هاي ديجيتالي مراجع خاصي در مقررات پيش بيني شده است ولي پس از صدور کليدهاي رمزنگاري و گواهي هاي ديجيتالي ، هيچ شخص يا نهاد مسؤولي بر صدور اسناد الکترونيکي مطمئن نظارتي ندارد.
١-١- شرايط ماهوي در مقررات بسياري از کشورها از جمله در آمريکا بر طبق ماده ٢-٥ قانون نمونه سردفتري سال ١١٢٠١٠ اين کشور يک سردفتر فقط در جايي مي تواند اقدام به صدور سند رسمي کند که متقاضي تنظيم سند: - شخصا در زمان تنظيم سند نزد سردفتر حاضر شده باشد؛ - سردفتر او را بشناسد يا اينکه از طريق اسناد هويتي ، وي را شناسايي کند؛ - واضح باشد که ماهيت قراردادي را که قرار است برايش سند رسمي تنظيم گردد، درک کرده است ؛ - واضح باشد که با اراده آزاد خود اقدام کرده است ؛ - از طريق حروف و عباراتي به امضاي سند بپردازد که زبان آن براي سردفتر قابل فهم باشد؛ - با زباني با سردفتر ارتباط برقرار کند که هر دوي آنها بر آن مسلط هستند.
Roger Van Den Bergh and Yves Montangie, “Competition in Professional Services Markets: Are Latin Notaries Different?,” Journal of Competition Law and Economics 2 (June 2006): 207- 208.
Stephen Blyth, “Slovenia's Electronic Commerce and Electronic Signature Act: Enhancing Economic Growth with Secure Cyber Transactions,” ICFI Journal of Cyber Law 4 (Nov 2007): 15.
Ahmed Nait-Sidi-Moh and Maxime Wack, “Modelling of Process of Electronic Signature with Petri Nets and (Max, Plus) Algebra,” Computational Science and Its Applications 3483 (2005): 794 .