چکیده:
استدلال (استناد) به گزارشهای تاریخی، مهمترین رکن روشی در الهیات تاریخی است که فضای اصلی این مقاله، ناظر به آن شکل گرفته است. واقعیت آن است که مقولۀ استدلال و استناد در الهیات تاریخی، نیازمند روش است، اما آنچه که بهطور معمول مشاهده میشود آن است که این استدلالها معمولاً بدون هیچ تبیینی رها میشوند. دلالت یک گزارش و نقل، میتواند در نوع انعکاسی که گزارش در فضای پیرامون خود پیدا میکند، نیز رصد شود. «مسئلگی»، پدیدهای قابل توجه در این فضای انعکاسی است. از جمله قواعدی که در فضای انعکاس، قابل طرح است، «مسئلگی» است. به این صورت که صدور (نقل) یک گزارش، بیش از آنکه حکایت از یک امر دائم و ثابت داشته باشد، نشان دهندۀ یک مسئله و امری خارج از روال عادی است. در این مقاله، به تبیین اصل مسئلگی و تبیین رهاوردهای آن در تحلیل متون تاریخی و دینی پرداخته شده است. درواقع، میتوان گفت «مسئلگی» قاعدهای زبانشناختی است که در تحلیل تاریخ و بهویژه الهیات تاریخی کاربرد قابل ملاحظهای دارد.
Reasoning (or citing) historical accounts is the most important element in historical theology, which has shaped the main space of this essay. The fact is that the category of reasoning and citation in historical theology requires method, but what is commonly observed is that these arguments are usually abandoned without any explanation. The implication of a report can also be reflected in the kind of reflection that the report finds in the space around it. 'Problem' is a remarkable phenomenon in this reflective space. One of the rules that can be laid out in the reflection space is 'problematic'. That is, issuing (or quoting) a report, rather than being a constant and telling affair, tells an issue out of the ordinary. This article explores the principle of problematic and its implications for the analysis of historical and religious texts. In fact, it can be said that problematic is a linguistics principle that is used extensively in the analysis of history and, in particular, historical theology.
خلاصه ماشینی:
فصلنامۀ علمی تاریخ اسلام و ایران دانشگاه الزهرا (س ) سال بیست و نهم ، دورۀ جدید، شمارۀ ٤٣، پیاپی ١٣٣، پاییز ١٣٩٨/ صفحات ٢٧-٩ استناد به گزارش (نقل ) و اصل مسئلگی (با تأکید بر متون تاریخی دینی ) 1 2 محمدحسن احمدی تاریخ دریافت : ١٣٩٧/١٠/٠٩ تاریخ پذیرش : ١٣٩٨/٠٦/١٦ چکیده استدلال (استناد) به گزارشهای تاریخی ، مهم ترین رکـن روشـی در الهیـات تـاریخی است که فضای اصلی این مقاله ، ناظر به آن شکل گرفته است .
برای مثال ، تمجید از یک شخص ، زمانی که از کسی خواسـته شـود نظـرش را در مورد آن شخص بگوید، با زمانی که وی بـدون چنـین درخواسـتی ، شـروع بـه تعریـف از آن شخص کند، متفاوت است ؛ زیرا در حالت اول ، مسئلگی ایجاد شده مبتنی بر درخواست اظهـار نظر، موجب تسری این سطح مسئلگی به پاسخ و عدم امکان ارزش گذاری یکسان بین ایـن دو نوع اظهار نظر است .
با توجه به اینکه گزارش های توصیفی خاصیت انعکاسی قوی تری دارند، تشخیص مسئلگی در آنها از سهولت بیشتری برخوردار است ؛ زیرا همواره چیزی بـه عنـوان خـصوصیت مطـرح می شود که کمیاب ، نادر و از نوع مسئله باشد.
مسئلگی گزارش در زمان صدور و مـسئلگی از آن جهت که مورد توجه ناقل از جهت نقل این روایت خاص شده است .
- Ṭabāṭabāyī, Siyyid Muḥammad Kaẓim Ṭabāṭabāyī, Tārīkhi Ḥadīthi Shīʿih, Dār al-Ḥadīth, 2011.