خلاصه ماشینی:
در سطح نظریه پردازی، پردازشگران داده و دیگر مخالفان حریم خصوصی داده استدلال میکنند که محدود ساختن گردآوری، استفاده و داد و ستد دادههای شخصی باعث نادیده گرفتن مفاهیم مسلم و ثابت مالکیت، محدود کردن آزادی افراد برای انتخاب، نقض اصل استفادهی منطقی از اطلاعات و نقض آزادی بیان پردازشگران دادهها میشود.
مفاهیم قراردادی (اعتباری) مالکیت، آزادی و بیان به راحتی امتداد شکل نمیگیرند تا با حقوق حریم خصوصی اطلاعاتی سازگار شوند و این امر به سبب ناسازگاری ذاتی میان حریم خصوصی و مالکیت یا بیان حریم خصوصی و آزادی اقتصادی یا بیان نیست بلکه این جدائی و به این سبب است که این مفاهیم بر نظریهی به فعلیت رسانی خود مبتنی است و این نظریه خود نیز بر طرحی داد و ستدی برای کاهش دادن هزینهها و دیگر موانع مبتنی است برای کسانی که میخواهند تاجر شوند، و بنابراین از نظر روش و به طور ناگزیر آسان کردن تجارت اطلاعات هویتی فردی را میپسندند.
این استدلال، اطلاعات داد و ستد شده در بازار را به خاطر ارزش آنها با بالاترین نوع بیان حمایت شده، برابر فرض میکند و بنابراین این موضوع را که ارتباط میان اطلاعات هویتی فردی و بیان، بسیار پیچیدهتر و بسیار مبهمتر است، نادیده میگیرد اگر چه حمایت از حریم خصوصی دادهها آشکارا میتواند بر اولین اصلاحیهی حقوق پردازشگران دادهها تاثیر بگذارد اما این مسئله زمانی استدلالی محکم در مقابل چنین حمایتی محسوب میشود که فرض شود حکومت هیچ نفع مشروعی برای تنظیم جنبههای غیرارتباطی بازارهای اطلاعاتی به دست نمیآورد و اینکه افراد هیچگونه مالکیت متضاد یا منافع قراردادی از خودشان برای کنترل اطلاعات فردیشان ندارند.