چکیده:
یکی از دستاوردهای مهمّ بشریت، رویکرد تجدّدگرایانه به مفهوم مذهب و تبدیل آن از یک سیاست تمامعیار دولتی به ایمانی ذاتاً شخصی بوده است. حق بر آزادی مذهب در زمرة حقوق بنیادین بشری است که در اسناد حقوق بشری جهانی و منطقهای موردِشناسایی و حمایت قرار گرفته است؛ بااینحال باید اذعان داشت اولاً بهدلیل ماهیت و ذات حقوقیاش در عرصه بینالمللی مشروط به پذیرش دولتها بوده و ثانیاً رویکرد دولتهای مختلف نسبت به آن باتوجهبه شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی حاکم بر آنها متفاوت میباشد. این حق در اروپا تحت حمایت کنوانسیون اروپایی حقوق بشر و نهاد تضمینکننده آن یعنی دیوان اروپایی حقوق بشر قرار دارد. در این پژوهش برآنیم تا ضمن بررسی تعهدات بینالمللی دولتها در حوزه حمایت از آزادی مذهب، با تحلیل آرای دیوان اروپایی حقوق بشر، رویه دیوان را درزمینة الغای نابردباری مذهبی و تبیین و تحدید حق بر آزادی مذهب ارزیابی نماییم. ازآنجاکه نابردباری مذهبی یکی از قدیمیترین دلایل درگیریهای بینالمللی است، الگوبرداری از رویه عملی دیوان اروپایی میتواند در کاهش برخوردها و ارتقای صلح و امنیت بینالمللی و منطقهای مؤثر و سازنده باشد.
One of the important achievements of humanity, has been the modernist approach to the concept of religion and its transformation from a full-fledged government policy into a personal inherently faith. The right to freedom of religion is among the fundamental human rights identified and protected in international and regional human rights documents; However, it should be acknowledged that, firstly, due to its quiddity and its legal nature, in the international arena is conditional on the acceptance of the governments, and secondly, the approach of different states towards it, is different depending on the political, social and cultural conditions that govern them. This right in Europe is protected by the European Convention on Human Rights and its collateral entity, the European Court of Human Rights. In this study in addition to reviewing the international obligations of States in the field of the protection of religious freedom, we intend to assess, practice of court in the field of elimination of religious intolerance and determination of territory of the right to freedom of religion. Because religious intolerance is one of the earliest causes of international conflict, the benchmarking of the European Court of Action's practical approach can be effective in reducing conflicts and promoting international and regional peace and security.
خلاصه ماشینی:
البته رويه ديوان در لحاظ حاشيۀ صلاحديد دولت ها که جهت احترام به حاکميت دولت ها و با مدّنظر قرار دادن منافع ملّي آنها و درعين حال ، با عدم تخطي از مفاد کنوانسيون اروپايي حقوق بشر صورت گرفته است ، در آزادي هاي مذهبي محدود به حق ابراز دين است و حق اعتقاد به دين و مذهب تابع هيچ محدوديتي نيست ؛ زيرا امري دروني و اعتقادي بوده و تعارضي با منافع جامعه ندارد.
138 مجلۀ پژوهشهاي حقوقي ٤٢ (٢-١٣٩٩) کنوانسيون يونسکو عليه تبعيض در آموزش ٢١، مواد ١، ٢، ٣ و ٤ اعلاميه محو و الغاي تمامي اشکال نابردباري مذهبي و تبعيض بر اساس مذهب يا عقيده ٢٢، مواد ٢، ١٢ و ١٣ و به ويژه ١٤ کنوانسيون حقوق کودک ٢٣، بند ١٩ اعلاميه وين و برنامه عمل پذيرفته شده در کنفرانس جهاني حقوق بشر٢٤، مواد ٣، ٤ و ٣٣ کنوانسيون مربوط به وضعيت پناهندگان ٢٥ و در سطح 26 منطقه اي در بند ١ ماده ٩ کنوانسيون اروپايي حمايت از حقوق بشر و آزادي هاي بنيادين ، بند ٧ سند نهايي کنفرانس راجع به امنيت و همکاري در اروپا٢٧ (معروف به سند نهايي هلسينکي )، ماده ٣ اعلاميه آمريکايي حقوق و وظايف بشر٢٨، ماده ١٢ کنوانسيون آمريکايي حقوق بشر٢٩، ماده ٨ منشور آفريقايي حقوق بشر و خلق ها ٣٠، ماده ٢٢ اعلاميه اسلامي حقوق بشر (معروف به اعلاميه قاهره ـ مصوب ١٤١١ قمري ) و اسناد متعدد ديگر اشاره و موردِتأکيد واقع شده است که بررسي موردي آنها در اين مجال نمي گنجد.
Martínez-Torrón, “Limitations on Religious Freedom in the Case Law the European Court of Human Rights,” 587.
نک : “Official Texts - Protocols to the Convention,” European Court of Human Rights, Last Modified July 10, 2018, https://www.