چکیده:
پژوهش پیش رو دو گروه از شاعران جنگ جهانی اول ادبیات انگلیسی را بر اساس نظریات آنتونیو گرامشی مورد خوانش تطبیقی قرار میدهد. گروه اول، که دربرگیرنده چهرههایی همچون هنری نیوبولت، روپرت بروک، جسی پوپ، آلیس مِینل، آلیو لیندسِی و جان مککری میشود را میتوان شعرای وابسته به نظام حاکم نامید که در آغاز جنگ اشعاری موافق با جنگ مینوشتند و دسته دوم، که شامل نویسندگانی همچون زیگفرید سوسون، رابرت گریوز و ویلفرد اوون میشود را میتوان شعرای مخالف با سیاستهای نظام حاکم خواند که در پایان جنگ اشعاری ضد جنگ میسرودند. با توجه به اینکه درونمایههای وطن، مذهب و مرگ از جمله شاخصههای اصلی نوشتههای مربوط به جنگ است، این پژوهش به بررسی این درونمایهها در قلم شاعران مد نظر میپردازد. در این راستا، تعاریف گرامشی از نخبگان و دستهبندی آنها به سنتی و ارگانیک، و همچنین مفاهیم هژمونی و ضد هژمونی در درک هر چه بهتر خوانش مد نظر یاری میرسانند.
خلاصه ماشینی:
به منظور تأکيد بر قدرت اشعار جنگ در انگيزش احساسات ، جـان اسـتال ورثـي (Jon Stallworthy) در مقدمه «کتاب نوين شعر جنگ آکسـفورد»( The New Oxford Book of War Poetry) اظهار ميدارد که «وردزورث به ما يادآوري ميکنـد کـه «شـعر غليان احساسات نيرومند است » و هيچ يک از تجارب بشـري نمـيتوانـد بـيش از جنـگ دامنه گسترده تري از احساسات نيرومند را توليد کرده باشد: تـرس و اميـد؛ سرمسـتي و سرشکستگي؛ نفرت نه تنها نسبت به دشمن بلکه نسـبت بـه فرمانـدهان ، سياسـتمداران ، سودجويان جنگ ؛ عشق نسبت به همرزمان ، زنـان و بچـه هـاي بـيخانمـان ، وطن (اغلـب اوقات ) و آرمان (گهگاه )»(xxi).
اهميت روزنامه ها در القاي اين ارزش تا حدي بوده است که تنها يـک روز پـس از اعـلان جنگ بريتانيا عليه آلمان در چهارم آگوست ١٩١٤، روزنامه تـايمز(The Times) شـعري از سر هنري نيوبولت (Sir Henry Newbolt) با عنـوان «شـب زنـده داري»(ت The Vigilت ) منتشر ميکند(٤٣ :٢٠٠٤ :Paris): انگلستان : جايي که شعله سپنتا در برابر ضريح نهان ميسوزد، جايي که لب هايي که عاشق نامت هستند اميدهاي تو و خودشان را ذکر ميگويند، جايي که درفش هاي فدائيان تو سايه هايشان را بالاي سرمان ، در هم ميآميزند، امشب ، در معيت اسلحه خود، به آن ها بنگر و دعا کن که پروردگار از حق دفاع کند (٥٩-٥٨ :١٩٩٥ Clapham) «شب زنده داري» مملو از توصيفات وطن پرستانه براي انگلسـتان اسـت .