چکیده:
در تفسیر و تحلیل قرآنی، کمال حیات انسانی، نائل شدن به مرتبه توحید عبادی است. لازمه نیل به توحید عبادی، تهذیب، تزکیه و تربیت نگرشی و رفتاری است. لازمه تحقق عملی تربیت اعتقادی، بهره گیری ازآموزه های اعتقادی در دو حوزه فردی و اجتماعی است. گروه سوره های« بساتین القرآن» در سال های میانی دوره بعثت مراحل نهادینه سازی آموزه های اعتقادی را در تحقق عملی تربیت اعتقادی ارائه کرده است. سوره های مکی « یونس، هود، یوسف، حجر، ابراهیم ورعد» به ترتیب نزول که با حروف مقطعه«الف. لام. راء»آغاز می شوند به بساتین القرآن شهرت دارند. گروه سوره های «بساتین القرآن» نقش مهمی در تقویت و ارتقاء نگرش و رفتار متربیان دارد و آثار مهمی در سرنوشت متربیان برجای گذاشته است این پژوهش درصدد ارائه نقش تقویتی، ارتقایی بساتین القرآن در تربیت اعتقادی در سیر نزول است که رویکردی جدید برای شناخت بهتر این گروه سوره ها و آموزه های اعتقادی آن ها در تحقق عملی آن ها در تربیت اعتقادی در حوزه های فردی، اجتماعی و نیز تبیین کارکردها و کاربست های تربیتی آن ها به شمار می رود.
خلاصه ماشینی:
سوره یونس در سیر تربیت اعتقادی با طرح آموزههای اعتقادی ( توحید در ربوبیت ) به نفی ربوبیت غیر خدا میپردازد و نقشهای پروردگار در عرصه حیات را همچون برگزینندگی(آیه: 2)انذار دهی(آیه: 2 )، بشارت دهی(آیه: 2 )، رفعت دهنده مقام مؤمنان(آیه: 2 )، خلقکنندگی(آیه: 3 )، تدبیر کنندگی(آیه:3 )، ارجاع مخلوقات به سوی خود(آیه: 4 )، ایجاد درخشندگی در خورشید و تابندگی در ماه(آیه:5)، نظم دهندگی به منازل ماه(آیه: 5)، پدیدآورنده شب و روز و آسمانها و زمین(آیه: 6)، مجازات کنندگی(آیه: 8)، ثبتکنندگی(آیه: 21)، حرکت دهندگی(آیه:22)، آرامشبخشی و رشد و پرورش دهندگی(آیه: 25)، زینت دهندگی(آیه: 26 )، دعوتکنندگی(آیه: 30)، رزق دهندگی(آیه: 31 )، حاکمیت و مالکیت گوشها و چشمها،(آیات:42 و43) احیاء کنندگی(آیه: 45)، میرانندگی(آیه: 46)، محاسبه گری(آیه: 47 )، تعیینکنندگی(آیه: 49 )، عدالت ورزی(آیه: 54 )، وعظ کنندگی(آیه: 57)،شفا دهندگی(آیه: 57)، هدایت آفرینی(آیه: 57 )، رحمت بخشی(آیه: 57)، رویت کنندگی(آیه: 61)، سکونت بخشی(آیه: 67)، وکالت پذیری مؤمنان(آیه: 71 )، غرق کنندگی کافران،(آیه: 73) سامانبخشی امور مؤمنان(آیه:84 )، نجاتبخشی مومنان(آیه: 86 )، عبرت دهی(آیه: 92 )، ایمان بخشی(آیه: 100)، توفیق دهندگی،(آیه: 103) سلامت بخشی(آیه: 105 )، حفظکنندگی(آیه: 107 )، آمرزندگی و قضاوت کنندگی (آیه: 107، 109)را مطرح میکند..