چکیده:
گسترش روزافزون بزهکاری، بزه دیدگی مستقیم و غیر مستقیم افراد بیشتری را در پی خواهد داشت.گروه های آسیب پذیر همچون کودکان استحقاق توجه و حمایت بیشتری را دارند.حمایت پلیس زن از این قشر آسیب پذیر در فرآیند عدالت کیفری و ترمیمی در کنار حمایت عاطفی از این دسته از بزه دیدگان و همچنین ارائه آموزش های لازم به این گروه از بزه دیدگان توسط پلیس زن برای جلوگیری از بزه دیدگی ایشان ، ازجمله تدابیر حمایتی موثر از این بزه دیدگان است. باتوجه به کاهش سن ارتکاب جرم در جوامع،اطفال در معرض آسیب ها و تهدیداتی قرار میگیرند که پلیس زن می تواند به علت نوع جنسیت و ویژگی های خاص روحی و روانی و مهارت در ارتباط، به ویژه ارتباط کلامی؛ نقش مهمی در پیشگیری از جرایم این دسته از افراد و جلوگیری از درمعرض تهدید قرار گرفتن اطفال داشته باشد. در واقع زنان پلیس با دخالت در فرایندهای پیشگیری وضعی و اجتماعی ، از طریق ارایه اطلاعات در زمینه خدمات پلیس و نیز جرایم علیه کودکان ،آموزش مهارت ها و و توانایی های لازم به کودکان و خانواده های آنان و نیز کنترل عوامل جرم زا؛ در زمینه پیشگیری از جرایم علیه کودکان نقش مهمی ایفا می نمایند.
خلاصه ماشینی:
باتوجه به کاهش سن ارتکاب جرم در جوامع،اطفال در معرض آسیب ها و تهدیداتی قرار میگیرند که پلیس زن می تواند به علت نوع جنسیت و ویژگی های خاص روحی و روانی و مهارت در ارتباط، به ویژه ارتباط کلامی؛ نقش مهمی در پیشگیری از جرایم این دسته از افراد و جلوگیری از درمعرض تهدید قرار گرفتن اطفال داشته باشد.
(فرهودی نیا،۱۳۹۰،ص۲۷) در بند ۸ ماده ۴ قانون نیروی انتظامی مصوب ۲۷ تیر ۱۳۶۹، پیشگیری از وقوع جرایم به عنوان ضابط به عهده پلیس گذاشته شده است و انتظار مردم و مسئولان هم این است که پلیس زمینه های وقوع جرم را شناسایی و برای حذف یا کاهش آن اقدام کند.
(رجبی پور،۱۳۸۸،ص۱۱۲) لذا آموزش همگانی امروزه به عنوان یک راهبرد ایجاد تغییر و تحول در جوامع در سطوح مختلف جایگاه ویژه ای پیدا کرده است؛ پلیس زن آموزش همگانی را با هدف پیشگیری و با رویکرد آموزش مهارت های زندگی در دستور کار خود قرار داده است پیش فرض پلیس زن در توجه به این اسرار از آنجا ناشی می شود که پلیس به عنوان یک نهاد اجتماعی جزء لاینفک زندگی اجتماعی و در نقش یک ناظم اجتماعی ضرورتا برای آموزش مهارت های زندگی برنامه داشته باشد.
پليس زن و پيشگيري از جرم از طريق برنامه هاي خانواده محور جامعه شناسان بر اين باور هستند كه خانواده از جمله مهم ترين عواملي است كه مي تواند بيشترين نقش را در جلوگيري از بروز انحرافات و جرايم اجتماعي ايفا مي كند، همانگونه كه مي تواند عامل موثري در بروز رفتارهاي انحرافي باشد.