چکیده:
هویت واژگانی یعنی مفهوم یک واژه که میتواند در سرتاسر هر متن با واژه بیان شود یا با کلمهها و ساختارهای متعدد به آن مفهوم اشاره شود. تمرکز این تحقیق جستوجوی ابزارهای زبانی است که با استفاده از آنها در یک روایت هویت واحد و پیوستهای از سوی عبارتهای متناوب بیان میشود. برای انجام این کار 80 کودک و بزرگسال مؤنث در پژوهش حاضر شرکت و فیلم بدون کلام داستان «گلابی» را روایت کردند. پس از ضبط و پیادهسازی، دادهها تحلیل آماری شدند. برای دستهبندی واژهها و تحلیل کیفی از مفهوم سطح اصلی رُش استفاده شد. هر دو گروه در استفاده از واژههای کل یکسان بودند، اما کاربرد واژهها در سطح جز در دو گروه تفاوت معناداری را نشان داد. علاوه بر این، در بررسی ردپای هویت واژگانی هم دو گروه تفاوت معناداری داشتند. به این ترتیب که پس از اولین اشاره به یک مفهوم، ارجاع به همان مفهوم را به شیوۀ متفاوتی تا انتهای روایت انجام دادند، هرچند عدم تغییر واژه و ارجاع واحد به مفهومی واحد در هردو گروه بسامد بالایی داشت. با اینکه بهنظر میرسد در سن 9 سالگی مخزن واژگانی کودک بسیار شبیه بزرگسالان شده باشد، اما براساس نتایج حاصل از این پژوهش، همچنان باید تفاوت دانش واژگانی این دو ردۀ سنی را در تهیۀ محتواهای مختلف درنظر داشت.
The focus of this research is on lingual instruments which can be used for tracing a single identity through the text. 80 girls and women attended in this study and narrated the Pear Story. Pear Story is a universal nonverbal film which is designed by Chafe in 1980. The data were stored and were analyzed by statistical tests. For qualitative analysis the concept of Roach’s basic level was used. Both groups were equal in using the hyponym words but they were different in using the opposite side. They also were different in tracing the identity of words. It means that they have referent to a word after its first mentioning, although equal referring to a word in all text had high frequency in both groups. It seems that children became similar in their vocabulary to adults; but based these results we have to consider the differences in every content.