چکیده:
کتاب نهج البلاغه که شامل کلمات نفیس وگوهر بار امیرالمومنین(علیه السلام) در سه بخش
نامه ها و خطبه ها و حکم ها می باشد به علت این که دارای مضامین و معانی عمیق و دقیق می باشد
و از طرفی در اوج بلاغت و فصاحت می باشد به عنوان اخ القرآن (برادر قرآن) نامیده شده است
و همانند قرآن به عنوان وسیله و ابزاری برای نجات انسان ها و به تکامل رسیدن آن ها محسوب
می شود. یکی ازراه هایی که می توان به برتر بودن کلام حضرت علی (علیه السلام) از جهت داشتن
معانی و محتوای دقیق و هم سنخ و هم ردیف بودن آن با قرآن از حیث بلاغت و فصاحت اشاره
کرد تبیین نکات فصاحت و بلاغت کلمات ایشان می باشد. نگارنده در این پژوهش نکات بلاغی
حکمت 456 نهج البلاغه که یکی از حکمت های نهج البلاغه است را با استفاده از مفهوم شناسی
الفاظ اصطلاحی بلاغت و فصاحت و توضیح قواعد بلاغت تبیین می نماید. بدین صورت که اشاره
می شود که حضرت در این حکمت از روش های بلاغی استعاره و قصر و استعمال جمله خبریه
به جای انشائیه و استعمال جمله اسمیه برای تبیین غرض خود که عبارت می باشد از دور کردن
انسان ها از وابستگی به دنیا وتعلقات آن و تمایل آن ها به بهشت استفاده نموده است.
خلاصه ماشینی:
واکاوي بلاغي حکمت ٤٥٦ نهج البلاغه حامد تراويده دانشجوي دکتري مدرسي معارف (گرايش مباني نظري اسلام )، دانشگاه قم ، قم ، ايران چکيده کتاب نهج البلاغه که شامل کلمات نفيس وگوهر بار اميرالمومنين (عليه السلام ) در سه بخش نامه ها و خطبه ها و حکم ها مي باشد به علت اين که داراي مضامين و معاني عميق و دقيق مي باشد و از طرفي در اوج بلاغت و فصاحت مي باشد به عنوان اخ القرآن (برادر قرآن ) ناميده شده است و همانند قرآن به عنوان وسيله و ابزاري براي نجات انسان ها و به تکامل رسيدن آن ها محسوب مي شود.
تاکنون کتاب هاي زيادي درباره ي بلاغت و فصاحت نهج البلاغه مثل منهاج البراعه ميرزا حبيب الله خويي و بديع القرآن ابن ابي الاصبع مصري و غيره نوشته شده است که در اين کتاب ها به طور جامع تمام نکات بلاغي يک خطبه يا نامه با حکمت تبيين نشده است لذا در دراين پژوهش سعي شده است نکات بلاغي حکمت ٤٥٦نهج البلاغه «اَلا ُحرٌَّ يدَعَُ هذه اللَُّماَظۀَ لأَْهلَها إَّنهَُ ليْسَ لأَْنُفسکُمَْ ثَمنٌ إَّلا اْلَجَّنۀََ فَلاَ تبيُعوَها إَّلا بَها» از جهت استعاره و قصر و استعمال جمله خبريه به جاي انشائيه و استعمال جمله اسميه با استفاده از مفهوم شناسي و تبيين قواعد بلاغي به منظور فهم دقيق غرض حضرت که عبارت مي باشد از اعراض از دنيا و تمايل به بهشت تبيين شود.