چکیده:
بیماری ایدز فقط یک مشکل بهداشتی نیست بلکه یک مسیله اجتماعی و فرهنگی است که پیش داوری نامناسب و برچسب های ناروای اجتماعی مبتلایان را به شدت آسیبپذیر می کند و آنان را از درمان موثر باز می دارد. این پیش داوری عمدهترین علتی است که بیمار را وادار به مخفیسازی نموده و در نتیجه موجب افزایش انتقال و شیوع گشته و بی گناهان زیادی را گرفتار میسازد. در حالی که جایگاه والای انسانی در نظام آفرینش، هدف مندی خلقت و شایستگی وی در احراز مقام خلیفهاللهی این اندیشه را القا می کند که در تامین حق بر سلامت وی که از حقوق مسلم شهروندی و از شاخص های اصلی جامعه ایده آل محسوب می شود نباید کوتاهی صورت گیرد. تعهدات متقابل فرد و اجتماع، نیز ایجاب میکند تا جامعه، حقوق افراد آلوده به این گونه بیماری ها را به رسمیت شناخته و مورد حمایت قانونی قرار دهد. در این نوشتار تلاش می شود تا چالش هایی که افراد مبتلا به ایدز در دسترسی و بهرهمندی از حقوق شهروندی و آموزههای حقوق بشری با آن مواجه اند تبیین تا این افراد بتوانند همپای سایر شهروندان از حقوق شهروندی برخوردار و با رفتار های تبعیض آمیز روبرو نشوند.
خلاصه ماشینی:
(سیرغانی، 1387، ص 101) بیماران مبتلا به ایدز جزو افراد انسانی بوده و لاجرم برخوردار از حیثیت و شئون انسانی و حقوق و مزایای نوع بشر میباشند و نقض حقوق آنان نيز به منزله نقض نوعی موازين بلند بشري ميباشد و ميتوان آنان را در زمرهي اشخاص آسیبپذیر طبقهبندی نمود که بیشتر از سایر افراد در معرض تحدید حقوق بنیادین و اساسی قرار دارند در برخی موارد افراد دچار اين بيماري با رفتارهاي تبعیضآمیزی مواجه ميگردند كه ريشه در پيش فرضهای نادرستي در خصوص وضعيت ابتلا به ايدز داشته و منجر به تفكيك آنان از ساير طیفهای جامعه میشود به عبارت دیگر با نقض حقوقی همچون دریافت اطلاعات، آموزش و مراقبتهای اساسی در واقع آسیبپذیری افراد در برابر ایدز افزایش مییابد این در حالی است که حق برخورداری از زندگی سالم و حق بر سلامت از حقوق مسلم شهروندی محسوب میشود و جایگاه آن در اسناد حقوق بشری مشخص شده است و بي ترديد يكي از مصاديق حقوق شهروندي نیز كه میتوان از آن با عنوان بارزترین جلوهی اين حقوق ياد نمود «حق تساوي» يا «حق بر منع تبعيض» است.
بنابراین تنها راه مبارزه مؤثر با ایدز دادن اطلاعات و تضمینهای لازم به فرد مبتلا جهت اطمینان دادن به او از احترام به حقوق فردی و اجتماعی وی میباشد که فرد مبتلا درصدد انتقام و مبتلا کردن دیگران به درد شبیه به درد خود برنیاید چرا که میتوان گفت مهمترین عامل شیوع و گسترش این بیماری عدم رعایت مسائل بهداشتی و حس انتقامجویی افراد مبتلا بهواسطه عدم رعایت حقوق شهروندی وی است.