چکیده:
سال 1948، مناظرهای مشهور میان سی. اس. لوئیس و الیزابت آنسکوم در انجمن سقراطی آکسفورد صورت میپذیرد. لوئیس در این جلسه استدلال میکند که مادیانگاریِ صرفِ طبیعتگراییِ خداناباورانه باطل است. در مقابل، آنسکوم سه نقد اساسی بر استدلال لوئیس میآورد: 1. نبود تمایز میان علل ناعقلانی و غیرعقلانی باور؛ 2. تهدید شکگرایی؛ 3. نبود تفکیک میان انواع تبیینهای «کامل». اندیشههای لوئیس و آنسکوم از چند جهت درخور تأمل و بررسی است: 1. بهرغم انتقاد درست آنسکوم، نبود تمایز میان علل ناعقلانی و غیرعقلانی، مشکل طبیعتگرایی را که همان استنباط باوری از دیگر باورهاست، حل نمیکند؛ 2. آنسکوم این گزاره را که «اگر طبیعتگرایی درست باشد، هیچ استدلال انسانیای معتبر نیست»، تهدیدی شکاکانه برای معرفت میداند، حالآنکه این اشکال، به اصل استدلال لوئیس خللی وارد نمیسازد؛ 3. برخلاف ادعای آنسکوم، رویکرد حذفی به دیگر تبیینها، نه پیامد اندیشهی لوئیس، بلکه انگارهی اصلی خود طبیعتگرایی است؛ 4. اینکه لوئیس اتفاقیبودن حالات ذهنی را بهدرستی تحلیل نمیکند، به دلیل آن است که او ریشه و خاستگاه این حالات را غیرمادی میداند؛ 5. لوئیس منظورش از «امکان ندارد فرایندهای تکاملی، از مخلوقات بدون درک و فهم، مخلوقاتی ایجاد کنند که درک و فهم داشته باشند» را بهخوبی تبیین نکرده است. بهرغم نقاط قوت اندیشههای لوئیس و آنسکوم، ما معتقدیم هر دو دیدگاه نقاط ضعفی دارند و نیازمند اصلاح و تکمیلاند. با نگاهی تحلیلی، تطبیقی و انتقادی میتوان به حذف، اصلاح و بازسازی نقاط ضعف دیدگاههای آنسکوم و لوئیس پرداخت.
In 1948 a legendary debate occurred at the Oxford Socratic Club between C. S. Lewis and Elizabeth Anscombe. In this meeting, Lewis shows that atheistic naturalism is refute in meaning the strict materialism. Anscombe makes three basic criticisms against Lewis' argument:1. Lack of distinction between irrational and non-rrational causes of belief,2. The threat of skepticism,3. Lack of distinction between types of “full” explanations. Lewis and Anscombe's views can be considered in several ways: 1. Despite Anscombe's correct critique, the lack of distinction between irrational and non-rational causes does not solve the problem of naturalism which is an inference belief of other beliefs. 2. Anscombe considers that “if naturalism is correct, there is no valid human argument”, is a skeptical threat to knowledge, while this objection does not problem on Lewis' argument. 3. Contrary to Anscombe's claim, the ommisive approach to other explanations is not a consequence of Lewis's Argument, but the main idea of naturalism itself. 4. Lewis's incorrect analysis of mental states is accidental because he considers the origin of these states to be non-physical. 5. Lewis did not explain well what he meant by “did not explain well what he meant by "the impossibility of evolutionary processes in creating creatures with perception and understanding of creatures without understanding”. By an analytical, comparative and critical insightcan eliminate, correct and reconstruct the weaknesses of Anscombe and Lewis' views.
خلاصه ماشینی:
بسياري از فلسفه دانان استدلال هاي مشابه عليه طبيعت گرايي را ارائه کرده اند؛ مثلاً آکويناس ٢١ (١٢٧٤-١٢٢٥) بيان ميکند که طبيعت گرايي نادرست است ؛ زيرا قادر به تبيين پديده هاي ذهني، نظير توانايي ذهن براي فهم مفاهيم کلي ٢٢، نيست تا از اين طريق بتواند چيزهاي نامتناهي را درک کند و چيزهاي ديگري غير از اجسام را بشناسد تا بتواند در خودش تأمل کند (١٤٩-١٤٦ .
لوئيس ميخواهد با استدلال مبتني بر تعقل نشان دهد که طبيعت گرايي به اين معنا که باورهاي انساني ميتواند کاملاً از طريق علل غيرعقلاني تبيين شود، خودشکن ، نادرست و دفاع ناپذير است ؛ زيرا اين انگاره به دليل ايجاد ترديد در اعتبار عقل ، خودمتناقض ٣١ است و بنابراين هر باور و انديشه اي که از اين طريق حاصل شود، به ناچار خودويرانگر٣٢ خواهد بود.
لذا اگر طبيعت گرايي درست باشد و تبيين علي آن از رخدادهاي ذهني را تبيين نهايي در نظر بگيريم ، ديگر جايي براي ساير تبيين ها وجود نخواهد داشت ؛ ازاين رو همه ي افکار و نتايج حاصل از دلايل ، ناعقلاني هستند؛ زيرا صرفاً ماحصل تبيين هاي علت و معلول فيزيکي (فرايندهاي عصبيـزيستي در مغز) هستند.
ازاين رو آنسکوم نتيجه ميگيرد که استدلال لوئيس نميتواند موفقيت آميز باشد، مگر آنکه دليلي داشته باشيم که فکر کنيم حتي نميتوانيم مفهوم اعتبار٤٥ را در جهان طبيعت گرا داشته باشيم و اين بيانگر تهديدي شکاکانه عليه معرفت است که اين نظريه آن را مطرح ميکند و تنها هنگامي اين ترديد و تهديد از بين ميرود که طبيعت گرايي انکار شود.
Plantinga, Alvin, (2011), Where the Conflict Really Lies: Science, Religion, and Naturalism, New York: Oxford University Press.