چکیده:
مقاله حاضر ترجمهای از نوشته برایان جی. دان در تشریح جنگ اول خلیج فارس است. نویسنده در این مقاله، با مرحلهبندی جنگ هشت ساله ایران و عراق، این جنگ را به شش مرحله جداگانه تقسیم نموده و به تشریح ویژگیهای هر یک از این مراحل پرداخته است. در مجموع با مطالعه مطلب زیر مشخص میگردد که نویسنده، با نگاه جانبدارنهای به نفع رقبای جمهوری اسلامی ایران، به تحلیل جنگ ایران و عراق پرداخته است. هدف از درج این مقاله، آشنایی خوانندگان محترم فصلنامه با نوع تحلیل نویسندگان و محققین خارجی نسبت به جنگ هشت ساله است.
خلاصه ماشینی:
وضعيت ايران، همچنين درس دردناكي از خطرات منزوي شدن در جهان بود كه بهرغم تهاجم آشكار عراق به ايران در 1980 و استفاده مكرر از سلاحهاي شيميايي، عليه نيروهاي ايراني در نيمه دوم جنگ، هيچگونه كمكي به اين كشور نكردند.
جنگ اول خليج [فارس] 1988 - 1980 زماني كه نيروهاي مسلح عراق در پاييز 1980 به ايران حمله كردند، اغلب ناظران فكر ميكردند نيروي ويرانكننده مكانيزه عراق، كه شوروي آن را تجهيز كرده بود، ارتش آسيبديده از انقلاب ايران را در مدتي كوتاه، تارومار خواهد كرد.
اهواز، به عنوان ستاد فرماندهي لشكر زرهي ايران و تنها واحد منظم ارتش كه قادر بود در برابر حمله اوليه عراق مقاومت كند، در كانون جبهه جنگ قرار داشت.
فشار ايران بيش از حد بود و عراق، مركز و شمال خوزستان را نيز رها كرد و براي كند كردن پيشروي ايران، در اقدامي بينتيجه، ضدحملاتي را انجام داد.
250 هزار نيروي ايراني با اين اميد كه اشتياق سربازان ايران براي حمله، بر عراقيهاي در حال دفاع غالب آيد، از وسط يك منطقه بياباني باز به حمله دست زدند و فقط با نيروي مكانيزه عراق كه جناحين نيروهاي ايران را درمينورديد، روبرو شدند و توانستند جزيره نفتي مجنون را تسخير كنند.
در اواخر مارس، عراقيها براي اولين بار هواپيماهاي سوپراتاندارد1 مسلح به موشكهاي اگزوست2 را به كار گرفتند و در ماه جولاي، نيروي دريايي عراق حتي ميدان نفتي ساحلي سيروس ايران را مورد حمله قرار داد.