چکیده:
هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی بایستهها و آسیبشناسی تبعات واکنشهای رسمی در قبال انحرافات اجتماعی انجام گرفت.
مواد و روش ها: این پژوهش با روش مطالعات کتابخانهای و به شیوه توصیفی ـ تحلیلی انجام شده است که با مراجعه به متون قرآنی و روایی و علمی اطلاعات لازم به دست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
یافته ها: یکی از مهمترین و اساسیترین دغدغههای مسئولین و خانوادهها، سرنوشت و آینده کودکان و نوجوانانی است که بدلیل قرار گرفتن در معرض خطرات گسترده دنیای کنونی- از تأثیرات نامطلوب فضای مجازی گرفته تا اعتیاد و گرایش به مواد خانمانسوز مخدر- همواره امکان لغزش آنان بیش از سایرین وجود دارد. توجه به پروندههای ورودی به مراجع قضایی و کانونهای اصلاح و تربیت، ما را با این واقعیت تلخ مواجه میسازد که متأسفانه بخش قابل توجهی از کودکان و نوجوانان قربانی انحرافات اجتماعی گردیدهاند.
نتیجه گیری: در گفتمان سیاست جنایی، پدیده مجرمانه به دو دسته عمده جرم و انحراف تقسیم می شود که هیئات اجتماع یک بار در قالب دولتی و تحمیل مجازات و یک بار با تقبیح و سرزنش اجتماعی، به ترتیب به جرم و انحراف پاسخ می دهد. در این میان پاسخ مناسب و دقیق به انحراف باید بر عهده جامعه مدنی سپرده شود تا با ابزارهای غیر رسمی کنترل اجتماعی، به یک نتیجه مثبت که همانا باز اجتماعی ساختن منحرفین است نائل آید. سیاست جنایی در معنای مطلوب، آنگاه می تواند به اهداف خود برسد که بتواند با استفاده از مراجع متناسب پاسخ دهی، به مقابله با پدیده مجرمانه بپردازد و بدیهی است هرگاه مراجع در محل اصلی خود به کار گرفته نشوند باید منتظر بحران سیاست جنایی ماند.
Purpose: The aim of this study was to investigate the requirements and pathology of the consequences of formal reactions to social deviations.
Materials and Methods: This research has been done by the method of library studies and in a descriptive-analytical method, which has been obtained and analyzed by referring to Quranic, narrative and scientific texts.
Findings: One of the most important and fundamental concerns of officials and families is the fate and future of children and adolescents. There is. Attention to incoming cases to judicial authorities and correctional centers exposes us to the bitter reality that, unfortunately, a significant number of children and adolescents have fallen victim to social deviations.
Conclusion: In the discourse of criminal policy, the criminal phenomenon is divided into two main categories of crime and perversion. In the meantime, the appropriate and accurate response to the deviation should be left to the civil society in order to achieve a positive result through informal means of social control, which is to re-socialize the deviants. Criminal policy, in the best sense, can then achieve its goals by being able to respond to the criminal phenomenon by using appropriate response authorities, and obviously, if the authorities are not used in their original place, they will have to wait for the criminal policy crisis.