چکیده:
هدف: هدف از انجام این پژوهش تدوین و آزمون مدل رابطه بین سبکهای مقابلهای و خودناتوانسازی تحصیلی با در نظر گرفتن نقش میانجی تابآوری و امیدواری بود. روش: روش انجام این پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه آموزش و پرورش شهرستان کامیاران در سال تحصیلی 1397-1396 بود، که براساس قاعده مولر برای نمونه گیری در مدل های ساختاری، 330 نفر به روش تصادفی خوشهای انتخاب شد. از مقیاس های خودناتوان سازی تحصیلی، تاب آوری تحصیلی، پرسشنامه امیدواری اشنایدر و مقیاس راهبردهای مقابلهای لازاروس برای گردآوری دادهها استفاده شد. یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که اثر سبک های مقابله ای بر امیدواری و تاب آوری مثبت و معنی دار می باشد. همچنین اثر مستقیم سبک های مقابله ای بر خودناتوان سازی منفی و معنی دار می باشد. اثر تاب آوری بر خودناتوان سازی و امیدورای بر خودناتوان سازی منفی و معنی دار می باشد. نتایج این پژوهش حاکی از اهمیت منابع مقابله ای در کاهش خودناتوان سازی و افزایش موفقیت تحصیلی می باشد. کلید واژه ها: سبک های مقابله ای، خود ناتوان سازی تحصیلی، تاب آوری، امیدواری.
Purpose: pressures during this period, so the purpose of this study was to develop and test a model of the relationship between coping styles and academic self handicapping with the mediating role of resilience and hope.
Method: The method of this descriptive-correlational study was structural equation modeling. The statistical population of this study consisted of all male and female high school students in Kamyaran city in the academic year 1396-1397. 330 students were selected by cluster random sampling based on the Muller's rule. Academic self-handicapping scales, academic resiliency, Schneider Hope Questionnaire and Lazarus Coping Strategies Scale were used for data collection.
Results: The results showed that the effect of coping styles on hope and resilience was positive and significant. Also, the direct effect of coping styles on self-handicapping was negative and significant. The effect of resilience on self-handicapping and hopefully on self-handicapping was negative and significant. The results of this study indicate the importance of coping resources in reducing self-handicapping and increasing academic achievement.
خلاصه ماشینی:
دانشيار گروه Lorestan روان شناسي، دانشگاه لرستان چکيده Abstract Purpose: pressures during this period, so هدف : هدف از انجام اين پژوهش تدوين و آزمون مدل رابطه the purpose of this study was to develop andبين سبک هاي مقابله اي و خود ناتوان سازي تحصيلي با در نظر test a model of the relationship betweencoping styles and academic self گرفتن نقش ميانجي تاب آوري و اميدواري بود.
از مقياس هاي خود ناتوان سازي تحصيلي، ,handicapping scales, academic resiliencyتاب آوري تحصيلي، پرسشنامه اميدواري اشنايدر و مقياس Schneider Hope Questionnaire and LazarusCoping Strategies Scale were used for data راهبردهاي مقابله اي لازاروس براي گردآوري داده ها استفاده collection.
academic self-handicapping ٣ مسلم است که خود ناتوان سازي به عنوان شکلي از رفتارهاي اجتنابي به طور واضح به کاهش و تخريب عملکرد تحصيلي منجر ميشود و به طور کلي تأثير پايداري بر شخصيت و سازگاري آينده فرد داشته و مانع رشد در بزرگسالي ميشود، نياز به بررسي و توجه بيشتري دارد، اما تنها فهميدن اين مسئله که دانش آموزان رفتار اجتنابي انجام مي دهند، کافي نيست .
بلکه مهم اين است که بررسي شود چرا آن ها اين رفتارها را انجام مي دهند؟ و عوامل مؤثر بر بروز اين راهبرد چيست ؟ بررسي ادبيات پژوهشي در زمينه عوامل مؤثر بر خود ناتوان سازي نشان ميدهد که محققين به منظور پيش بيني خود ناتوان سازي بر نقش تعيين کننده عوامل زيادي از جمله راهبردهاي فراشناختي ( ,Kleitman &Jiang ٢٠١٥)، کمال گرائي (٢٠١٤ ,George-Walker &Stewart )، اهداف پيشرفت ( & Schwinger ٢٠١١ ,Stiensmeier-Pelster)، عزت نفس (٢٠١١ ,Ginis &Coudevylle, Gernigon ) توجه کرده اند.