چکیده:
این تحقیق به دنبال مقایسه تطبیقی قرارداد ارفاقی در حقوق آیران و مصر است زیرا قرارداد ارفاقی ازجمله مباحث مهم حقوق
طلبکاران منعقد میشود؛ اما در قانون تجارت هر دو کشور در جهت حل مشکل ورشکسته چارهاندیشی شده که در کشور ما با
عنوان «قرارداد ارفاقی» مطرح و در کشور مصر با عنوان «الصلح الودی او الحبی» عنوان گردیده است که هر دو مشابه هم بوده»
لیکن واژه صلح گویاتر از ارفاق است چونکه فیالواقع صلحی فیما بین تاجر ورشکسته و طلبکاران منعقد میگردد. اهمیت
قانون تجارت مصر در مبحث ورشکستگی مربوط به زمانی است که تاجر در آستانه ورشکستگی و قبل از توقف از تادیه دیون
میتواند درخواست صلح پیشگیری را نماید که با انعقاد این صلح وی به کار عادی خود ادامه داده و در اداره اموالش آزاد است
و کسی بهعنوان قاضی ورشکسته و یا مدیر تصفیه (دبیر صلح) وجود ندارد لیکن وی میبایست به شروط صلح پایبند بوده و
حق فروش یا رهن آملاک خود را ندارد و این خود گامی بهتر از قرارداد آرفاقی است.
خلاصه ماشینی:
قبل از پرداختن به تعریفی جامع از قرارداد ارفاقی میبایست اشاره نمود: درمواردی که تاجر به طور عادی و با کمال صداقت و حسن نیت به تجارت مبادرت می نماید لیکن به علت حوادث غیر مترقبه و ناخواسته ای که مربوط به اعمال او نمی باشد مانند بحران شدید اقتصادی ناشی از جنگ یا کاهش بهاء ارز و غیره سرمایه خود را ازدست می دهد و حکم ورشکستگی او صادر میشود در صورتی که طلبکاران او با شرایطی که در قانون تجارت پیشبینی گردیده است و در قسمت های بعد به آن اشاره خواهد شد با او مساعدت نمایند تا از ورشگستگی جلوگیری شود، با او قراردادی منعقد می نمایند که در حد امکان بخشی از دیون خود را بپردازند و به فعالیت تجاری خود ادامه دهد با این شرایط که تاجر ضامن بهتر معرفی نماید و یا تضمین و تأمین مناسبی به آنها بدهد که به تدریج درباره پرداخت بقیه بدهی خود اقدام نماید.
قرارداد ارفاقی دوستانه در قانون تجارت مصر نیاز به تأئید قاضی ندارد و همان صورت جلسه کفایت می کند و این حالت چه قبل از دعوا و چه بعد از اعلام ورشکستگی کافی است وموافقت همه طلبکاران لازم است البته این قرار داد میتواند در مرحله پس از اعلام ورشکستگی از سوی دادگاه بین مدیون و دائنین منعقد شود و سپس به تائید و تصدیق دادگاه برسد که بر این اساس مدیون به دائنین در موعد های معین در سر رسید های معین مبلغی را پرداخت کند.