چکیده:
پژوهش حاضر با هدف نقد و ارزیابی دانشگاه جامعهمحور در نظام آموزش عالی ایران اجرا شد. بدینمنظور، بهطور همزمان از روش مطالعه اسنادی و مصاحبه با متخصصان استفاده شد. میدان پژوهش شامل مهمترین متون اسنادی درباره وضعیت دانشگاه جامعهمحور در ایران و مصاحبه با صاحبنظران آموزش عالی بود. نمونهگیری به روش هدفمند بوده و از پانزده سند علمی بهعنوان نمونه نوشتاری استفاده شد. همچنین با دوازده نفر از متخصصان آموزش عالی، مصاحبهای به روش هدفمند و از نوع گلولهبرفی انجام گرفت. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل مضامین استفاده شد. سپس مضامین استخراج شده در سه سطح، گفتمان اول، گروه موافقان (برونگرا)؛ گفتمان دوم، گروه مخالفان (درونگرا) و گفتمان سوم، گروه موافقان مشروط، دستهبندی و ارائه شد. ارزیابیهای خبرگان نشان میدهد که وضعیت دانشگاه جامعهمحور متأثر از مداخلات بیرونی بوده و بیشتر مشکلات مربوط به تحقق نیافتن دانشگاه جامعهمحور در ایران به ریشههای تاریخی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی برمیگردد. همچنین، الگوی مفهومی دانشگاه جامعهمحور در ایران با یازده مؤلفه اصلی (تناسب با بافتارایران، مسئولیتپذیری، ارتباط و تعامل، توسعه عدالت، توسعه دانش-آموزش و پژوهش، اقتصاد و فناوری، فرهنگ دانشگاهی، استقلال دانشگاهی، رهبری و مدیریت، توانمندسازی و توسعه پایدار) طراحی شد. ارزیابی خبرگان بیانگر این است که در مؤلفههای یازدهگانه وضعیت مطلوب نبوده است.
The purpose of this study is to criticize and evaluate the role of community-oriented university in the Iranian higher education system which has been conducted with the help of documentary study and interviewing experts simultaneously which has consisted of the most essential written texts about the conditions of community-oriented university in Iran and interviewing higher education experts has done as well. A purposeful random sampling based on qualitative research strategies has done and fifteen scientific documents were used as written samplings and interviewing twelve experts of higher education by means of a purposeful method of snowball was used as well. The collected data was analyzed through discourse analysis which divided into three categories: the first discourse (agreement), the second one (opposition) and the third one (contingent). The results of the study indicated that the status of community-oriented university influenced by the power of political groups with respect to historical, political, social, economic and cultural aspects and also most of the problems of non-realization of community-oriented university in Iran are based on eleven main components of being fit into Iranian context, responsibility, communication and interaction, development of justice, academic culture, economics and technology, university culture, university independence, leadership and management, empowerment and sustainable development were designed. Finally, the experts' assessment indicated that because of shortage of necessary background in these eleven components, the status of community-oriented university was not in a desirable situation.
خلاصه ماشینی:
Abdelrahim, Mohi Eldin & )Mahmoud دانشگاه ها براي موفقيت آموزش مبتني بر جامعه ، بايد هدف هاي روشن و برنامه ريزي شده داشته باشند که شامل استفاده از روش هاي يادگيري فعال ، مشارکت فعال همه ذينفعان از راه فرايند حل مسئله و به کارگيري منابع مؤثر است ؛ زيرا دانشجويان ، استادان ، کارکنان و اعضاي جامعه به طور فعال در فرايند يادگيري و پاسخ به نيازهاي جامعه محلي همکاري ميکنند (مهروس ،١ ٢٠١٨).
4 Social responsibility استاندارهاي بالاي فکري، خدشه وارد نشدن به حقوق افرادي که در دانشگاه فعاليت ميکنند (بوک و همکاران ،١ ٢٠٠٩؛ ترجمه امير، پاپلي يزدي و عالم زاد، ١٣٩٦، ٩٥) همچنين ، مسئوليت اجتماعي بر نقش دانشگاه ها در افزايش تعامل مدني تأکيد دارد که اين امر موجب بهبود درک و توانايي ما براي پاسخگويي به مسائل جامعه در ابعاد مختلف اجتماعي، اقتصادي، علمي و فرهنگي ميشود.
تحليل يافته ها به منظور بررسي مسئله دانشگاه جامعه محور در ايران براساس واقعيت و وضعيت حاکم (با داده هاي حاصل از مطالعه اسناد مربوطه و مصاحبه با صاحب نظران آموزش عالي) الگوي مفهومي دانشگاه جامعه محور در ايران در يازده شاخص اصلي (شامل تناسب با بافتار ايران ، مسئوليت پذيري و پاسخگويي، توسعه تعامل و ارتباطات ، توسعه عدالت ، توسعه دانش -آموزش و پژوهش ، توسعه اقتصادي و فناروي، فرهنگ دانشگاهي (برون گرا)، استقلال دانشگاه و آزادي علمي، ساختار انعطاف پذير، رهبري و مديريت ، توانمندسازي و توسعه پايدار) در قالب يک مدل طراحي شد (شکل ١).
Community-based research: Engaging universities in technology related knowledge exchanges.