چکیده:
پروتکل منشور افریقایی حقوق بشر و خلقها در خصوص حقوق زنان در افریقا (پروتکل حقوق زنان یا پروتکل ماپوتو) از خلال ارائهی تعریفی فراگیر از خشونت علیه زنان و برشماریِ مصادیقِ مختلف آن، مقرر داشتن محو کلیهی اَشکال تبعیض علیه زنان، توجه داشتن و ممنوعسازیِ آداب و رسومِ سنتیِ آسیبزا علیه ایشان، مطمح نظر قرار دادنِ نقش آموزش و مدارس در حذف نگرشهای تبعیضآمیز علیه بانوان، حمایت از زنان در خلال مخاصمات مسلحانه و پشتیبانی از زنان سالمند و تنگدست در برابر تمامی اقسام خشونت و تأکید بر جرمانگاری انواع متفاوت خشونت علیه زنان و مجازات مرتکبین آن توسط دولتهای عضو و انتظامبخشی به قوانین ملی، در صدد پیشگیری و مبارزه با خشونت علیه زنان بر آمده است. پروتکل حقوق زنان، در صورت اجرای کامل و گنجانده شدن در قانونگذاری ملی، ابزار کارآمد و مستحکمی را برای حمایت از زنان افریقایی در برابر اشکال گوناگونِ خشونت به دست میدهد. نوشتار حاضر بر آن است تا از رهگذر رهیافتی توصیفی-تحلیلی و با گردآوری منابع به صورت کتابخانهای، به این پرسش پاسخ دهد که این سند از زمان تصویب خود تاکنون چه نقشی در مبارزه با خشونت علیه زنان در افریقا داشته است.
Protocol to the African Charter of Human and Peoples' Rights on the Rights of Women in Africa (Women's Rights Protocol or Maputo Protocol), through presenting a pervasive definition of violence against women (VAW) and enumerating its distinctive manifestations, stipulating the elimination of all forms of discrimination against women, addressing and prohibiting harmful traditional practices against women, considering the role of education and schools in the eradication of discriminative attitudes against women, protecting women during armed conflicts and supporting elderly and distressed women against all forms of violence and discrimination, emphasizing the criminalization of different types of VAW and punishment of perpetrators by State Parties, and regulating national legislations seeks to prevent and combat VAW in Africa. If fully implemented and integrated into national legislation, the African Women's Protocol offers an effective and strong tool to protect African women against distinguished forms of VAW. The present paper, through a descriptive-analytic approach and by means of a library-based method, aims to answer this question that what has been the role of the Protocol in combating violence against women in African countries.
خلاصه ماشینی:
۲. الزام دولت هاي عضو به انتظام بخشي قوانين داخلي ِ از آنجا که خشونت عليه زنان گونه اي تبعيض عليه آن ها و نقض حقوق بشر به شمار ميرود ( The ٥ :٢٠٠٥ ,Geneva Centre for the Democratic Control of Armed Forces)، دولت ها موظف اند براي پيشگيري از اين قبيل اعمال ، پيگرد مرتکبان و حمايت از بزه ديدگان ، اقدامات مقتضي را به عمل آورند (٢٠٠٢:٤٨٢ ,et Voir, Omba Kalonda ٢٠١٠:١٣ ;٩ :١٩٩٢ ,CEDW).
پروتکل حقوق زنان در افريقا، در مقدمۀ خود به اين امر اشاره ميکند که با وجود تصويب منشور افريقايي حقوق بشر و خلق ها و ساير اسناد حقوق بشري بين المللي توسط بيش تر دولت هاي عضو اتحاديه و تعهد آن ها مبني بر محو َ کليۀ اشکال تبعيض و اقدامات آسيب زا عليه زنان ، زنان افريقايي کماکان قربانيان اين قبيل تبعيض ها و ِ اعمال هستند (preamble :٢٠٠٣ ,AU).