چکیده:
سوزن دوزی از جمله هنرهای سنتی ایرانی است که تنوع زیادی داشته و در هر منطقه و اقلیمی به شکلهای خاصی
ظهور یافته و متعاقبا از طرحهای متنوع و با ارزشی تشکیل شده است. در این پژوهش سعی شده ضمن تاملی بر تحولات
هنر سوزن دوزی در ایران» تنوع و گوناگونی این هنر سنتی بررسی شود و نقوش و ویژگی آنها جهت شناخت هرچه
بیشتر معرفی شود. بنابراین میتوان گفت پژوهش در باب تنوع هنر سوزن دوزی امری مهم و ضروری بوده و مطالعة این
هنر میتواند تاثیر مهمی در حفظ و شناخت این هنر اصیل و بومی داشته باشد. پژوهش حاضر از نوع کیفی است و جهت
دستیابی به اهداف پژوهشی از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی استفاده شده و اطلاعات مورد نیاز با تکیه بر مطالعات
کتابخانهای و میدانی گردآوری شدهاند.
خلاصه ماشینی:
ir ٢- مدرس گروه هنر، موسسه آموزش عالي ناصرخسرو، ساوه ، ايران ٣- مدرس گروه هنر، موسسه آموزش عالي ناصرخسرو، ساوه ، ايران 47 ١- مقدمه سوزن دوزي يکي از پر نقش و نگارترين دست بافتهاي زنان ايران به شمار ميرود که به وسيله آن و با استفاده از شيوه هاي مختلف فرهنگي، نقوش زيبا و بديعي براي تزئين وسايل و به ويژه البسه خلق کرده اند.
٣-٤- قيطان دوزي (کمنددوزي) شکل ١- درويش دوزي به نخ گلابتون ضخيم که قطر آن بيش از يک ميليمتر باشد، قيطان اطلاق ميشود و (ياوري، ١٣٩٠: ١٠٨) به دوخت و اتصال اين نوع نخ ضخيم (قيطان ) بر روي پارچه که معمولا نيز طرحي را (به تصویر صفحه رجوع شود) مينماياند، قيطان دوزي ميگويند(والامقام ، ١٣٨٣: ٤٠).
(به تصویر صفحه رجوع شود) قيطان ها داراي انواع گوناگوني نظير نازک، ضخيم ، ساده ، تابيده ، شکافدار و روکش دار ميباشند و از گذشته هاي دور به عنوان وسيله اي براي تزئين لباس چه در ايران و چه در ساير ممالک جهان مورد استفاده قرار گرفته و امروزه نيز اين مدل به گونه اي گسترده در گوشه هايي از کشورمان رونق دارد؛ ازجمله هنوز در ترکمن صحرا، قسمتي از چاک پيش - سينه پيراهن هاي زنانه با قيطان هاي قرمز، مشکي، سبز (به شيوه ترکمني) سوزن دوزي ميکنند و آستين اکثر لباس ها بلند است که کناره مچ آن قيطان دوزي ميگردد(والامقام ، شکل ٢- قيطان دوزي (مقتدايي، ١٣٩٠: ٩٣.