چکیده:
این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودتنظیمگری و کنترل عواطف در نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر انجام شد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیشآزمون– پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پسر در مقطع متوسطه دوره دوم در شهر اردبیل در سال تحصیلی 1400-1399 بودند. نمونه پژوهشی شامل 30 نفر از جامعه آماری مذکور بودند که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و در دو گروه (آزمایش 15 نفر و گروه کنترل 15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 75 دقیقهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند. به منظور گردآوری دادهها در پیشآزمون و پسآزمون از مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (سلیمانینسب و همکاران، 1397)، مقیاس کنترل عواطف (ویلیامز و همکاران، 1997) و پرسشنامه خودتنظیمگری بوفارد (بوفارد و همکاران، 1995) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) صورت گرفت. یافتهها نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر معناداری بر بهبود خودتنظیمگری (01/0P، 11/23=F) و کنترل عواطف (01/0P، 94/18=F) در نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر داشت. با توجه به نتایج به دست آمده میتوان بیان نمود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند به عنوان یک مداخله موثر به منظور بهبود خودتنظیمی و کنترل عواطف در نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر مورد استفاده قرار گیرد.
This study aimed to evaluate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on self-regulation and emotion control in adolescents with high-risk behaviors. The research method was experimental with a pretest-posttest design with a control group. The study's statistical population included all-male high school students in the second year of Ardabil city in the academic year 2020-2021. The research sample consisted of 30 members of the statistical population who were selected by the purposive sampling method and randomly replaced in two groups (experimental group of 15 people and control group of 15 people). The experimental group received eight 75 -minute sessions of acceptance and commitment therapy. To collect data in pre-test and post-test, Iranian adolescent’s risk-taking scale (Soleimani Nasab et al., 2018), Emotion Control Scale (Williams et al., 1997), and Bouffard's Self-Regulation Questionnaire (1995) was used. Data were analyzed by multivariate analysis of covariance (MANCOVA). Findings showed that acceptance and commitment therapy had a significant effect on improving self-regulation (P.
خلاصه ماشینی:
اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودتنظيم گري و کنترل عواطف در نوجوانان داراي رفتارهاي پرخطر The effectiveness of acceptance and commitment therapy on self-regulation and emotion control in adolescents with high-risk behaviors مريم سياوش آبکنار Maryam Siavash Abkenar M.
چکيده Abstract This study aimed to evaluate the effectiveness of اين مطالعه با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر acceptance and commitment therapy on self-خودتنظيم گري و کنترل عواطف در نوجوانان داراي رفتارهاي پرخطر انجام regulation and emotion control in adolescents with شد.
با توجه به نتايج به therapy had a significant effect on improving self-دست آمده ميتوان بيان نمود که درمان مبتني بر پذيرش و تعهد ميتواند به regulation (P واژه هاي کليدي: regulation, emotion control, high-risk behavior, درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، خودتنظيم گري، کنترل Keywords: acceptance and commitment therapy, self-عواطف ، رفتار پرخطر، نوجوان adolescent.
پژوهش هاي انجام شده در ايران ، بيانگر شيوع بالاي رفتارهاي پرخطر مانند مصرف سيگار، قليان ، الکل و مواد مخدر در بين نوجوانان است (اسماعيل زاده ، اسدي، ميري و کرامتکار، ١٣٩٣؛ مرزبان ، .
بحث و نتيجه گيري اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودتنظيمي و کنترل عواطف در نوجوانان داراي رفتارهاي پرخطر صورت گرفت .
نتايج به دست آمده نشان داد که درمان مبتني بر پذيرش و تعهد تأثير معناداري بر بهبود خودتنظيم گري و کنترل عواطف در نوجوانان داراي رفتارهاي پرخطر داشت .