چکیده:
در جوامع اسلامی و به خصوص در میان شیعیان و با استناد به لزوم احترام به شعائر الهی، عزاداری برای پیامبر و اهل بیت ایشان به عنوان مصداقی از شعائر الهی، امری نیک و پسندیده تلقی میشود اما عزاداریها نیز مانند بسیاری از مسائل اجتماعی و مذهبی دیگر دارای طیف گستردهای از تفاسیر و مصادیق هستند بهگونهای که برخی از عزاداران اقدام به انجام رفتارهایی مانند قمهزنی، تیغزنی، قفلزنی، راه رفتن بر روی آتش و زغال گداخته، غلتیدن بر روی خرده شیشه و... میکنند و این رفتارها را مصداق واقعی عزاداری میدانند. از سوی دیگر بخشی از دستگاه عدالت کیفری بر این عقیده هستند که بایستی با ابزارهای کیفری با این نوع از عزاداریها برخورد نمود؛ در این پژوهش به شرح و نقد سیاست تقنینی و قضایی ایران در این رابطه پرداخته خواهد شد و این امر به اثبات میرسد که هیچ محمل قانونی جهت برخورد کیفری با اینگونه از عزاداریها وجود ندارد.
In Islamic societies and among the Shiites in particular, in accordance with the necessity of respecting the divine rituals, mourning for the prophet and his esteemed family as an instance of divine rituals, is considered to be admired and appreciated. However, the mourning rituals, like many other sorts of social and religious issues, are the subject of the variety of interpretations and instances as some of mourners, venture into weird behaviors such as wounding themselves with cutlass, blade, and lock, walking on fire and hot coals, slithering on glass-dust and etc., and believe in the legitimacy of these behaviors. On the other hand, a group in the criminal justice system advocates the necessity of legal action against these sorts of behaviors. In this study the existing legislative and judiciary policy in this respect would be explained and analyzed, and its accuracy would be evaluated.
خلاصه ماشینی:
عزاداريهاي نامتعارف در پرتو حقوق کيفري و رويۀ قضائي ايران | محسن برهاني | استاديار گروه حقوق جزا و جرم شناسي دانشکده حقوق جزا و جرم شناسي دانشگاه تهران ، تهران ، ايران | محمد محمدي | دانشجوي دکتري حقوق جزا و جرم شناسي دانشگاه علوم قضائي، تهران ، ايران چکيده در جوامع اسلامي و به خصوص در ميان شيعيان و با استناد به لزوم احترام به شعائر الهي، عزاداري براي پيامبر و اهل بيت ايشان به عنوان مصداقي از شعائر الهي، امري نيک و پسنديده تلقي ميشود، اما عزاداريها نيز مانند بسياري از مسائل اجتماعي و مذهبي ديگر، داراي طيف گسترده اي از تفاسير و مصاديق هستند، به گونه ايکه برخي عزاداران اقدام به انجام رفتارهايي مانند قمه زني، تيغ زني، قفل زني، راه رفتن بر روي آتش و زغال گداخته ، غلتيدن بر روي خرده شيشه و ...
با توجه به دو مبناي مذکور درخصوص اصل ۱۶۷ قانون اساسي، پاسخ ها بايد مورد بررسي قرار گيرد: پاسخ گروه اول به موضوع روشن است ؛ ايشان با انکار مراجعه به فقه ، قمه زني را از مصاديق رفتاري نميدانند که عنوان مجرمانۀ خاصي براي آن در قوانين کيفري وجود دارد؛ ازاين رو اين عمل مباح است و نميتوان افراد را بدان دليل مجازات کرد.