چکیده:
در اکثر سنتهای عرفانی، بخش مهمی از سیر و سلوک، مراقبه است که در سنت بودایی، دَهیانَه نام دارد. دَهیانَه نوعی تمرین تمرکز ذهن همراه با آگاهی است. در این حالت ذهن، استوار شده و توانایی تمرکز بسیار افزایش مییابد. در آیین بودایی، دَهیانَه که زمینهساز سَمادهی است، اصلیترین روش برای پاکسازی ذهن و آمادهسازی آن جهت نیل به نیروانه است و همۀ مذاهب بودایی آن را محور اعمال دینی خود میدانند. محور دین بودایی را نه مطالعات متنی یا فلسفی بلکه تجربه مستقیم "حقیقت غایی" تشکیل میدهد و این تجربه حاصل نمیشود مگر با دَهیانَه. در این راستا، شورَنگَمَه سوترَه از مهمترین سوترههایی است که با شرح روشهای مختلف مراقبه، شامل تعالیمی برای همه مکاتب بودایی است. پرسش اصلی این نوشتار چیستی و نیز تبیین اهمیت، مبانی، اهداف و چگونگی روشها و مراتب دَهیانَه در شاخه مهایانه از دین بودایی بر اساس شورَنگَمَه سوتره است. در این راستا، با روش تحلیلی و بر اساس مطالب ارائه شده در شورَنگَمَه سوتره، همچنین مراجعه به نظرات استادان مراقبه در مکتب مهایانه و پژوهشگران مختلف این عرصه، در پی پاسخ به پرسش مذکور برآمده ایم.
In most mystical traditons, an important part of spiritual journey is meditation, known as Dhyana in Buddhism. Dhyana is a practice for concentrating mind so the observer detaches from distractions. In Buddhism, Dhyana is the ground of Samadhi and it is the most basic method for purifying the mind and preparing it for attaining illumination and nirvana. All Buddhist sects are convinced that this is the foundation of their rituals. It is believed that the corner stone of Buddhism is direct experience of the Ultimate Reality, rather than textual or philosophical studies; and this experience is not achieved except with Dhyana. In this way Surangama sutra is one of the most important sutras which describes different methods and teachings of meditation, for all various Buddhist schools. The main purpose of this article is to explain the quiddity, importance, basics, aims and methods of Dhyana in the Mahayana Buddhism based on Surangama sutra. We try to answer these questions with the analytical method based on the materials presented in the text, as well as reviewing various findings of other researchers of the Mahayana school.
خلاصه ماشینی:
پرسش اصلي اين نوشتار چيستي و نيز تبيين اهميت ، مباني، اهداف و چگونگي روشها و مراتب دهيانه در شاخه مهايانه از دين بودايي بر اساس شورنگمه سوتره است .
Kumarajiva, The Śūrańgama Samadhi Sūtra, (Translator: John McRae), California, Numata Center for Buddhist Translation and Research, 1998, p.
با توجه به مقدمه فوق ، در اين نوشتار ما در پي پاسخ به چهار پرسش اصلي هستيم : - اهميت دهيانه در مهايانه بودايي چيست ؟ - دهيانه در مهايانه و در متن شورنگمه از چه مباني پيروي ميکند؟ - اهداف انجام دهيانه در مهايانه و بخصوص بر اساس متن شورنگمه سوتره چيست ؟ - روشها و مراتب دهيانه در مهايانه و با تأکيد بر متن شورنگمه سوتره کدام است ؟ اهميت دهيانه از نظر بودا دو نوع ذهن وجود دارد.
در سير به سوي اشراق و نيروانه ، سالک نيازمند آن است تا به درک صحيح تفاوت بين ذهن حقيقي خود و آگاهي هاي شخصي برسد و اين تشخيص براي درست عمل کردن شخص بسيار اهميت دارد، چرا که سالک معمولا ذهن دوم را حقيقي مي پندارد.
اين غفلت باعث ميشود ماهيت ذهن حقيقي در ميان ارتباطات علي که بر جهان اشياء حاکم است فراموش شود.
همه اين موجودات و شرايط بصورت توهمي (غير حقيقي) در تتاگته گربهه ٦٧ (تخمه زرين ) که نام ديگر ماهيت ذهن است اتفاق ميافتند و از بين ميروند.
اين پاکسازي به شورنگمه سمادهي همه جانبه اي منجر ميشود که دروازه اي است به سوي اشراق کامل و آشکار شدن ماهيت تتاگتۀ حقيقي و واحد.