چکیده:
پلیس ویژه کودکان و نوجوانان به عنوان یکی از نهادهای اختصاصی نظام دادرسی اطفال، نخست در لایحه رسیدگی به جرائم اطفال و نوجوانان (1383) مطمح نظر قرار گرفت و پس از آن قانونگذار در قانون آیین دادرسی کیفری 1392 و در ماده 31 به آن توجه نمود و سازمان پلیس را مکلف به تشکیل پلیس مخصوص اطفال و نوجوانان نمود. در این پژوهش تلاش شده به منظور دستیابی به زوایای پنهان نقش پلیس در دادرسی کودکان گام برداشته شود و با تبیین جایگاه پیشگیرانه پلیس ویژه اطفال به دنبال پاسخ به این سوال باشد که نقش پلیس ویژه اطفال در نظام قضایی ایران در راستای پیشگیری از جرم چیست؟ برآیند نتایج بهدستآمده از این پژوهش حاکی از آن است که رفتار و رویکرد پلیس ایران با اطفال و نوجوانان، فاقد یک سیاست جنایی افتراقی است و در مواجهه با اطفال و نوجوانان از سیاست جنایی بزرگسالان استفاده میشود؛ بنابراین لازم است پلیس با تدوین سیاست جنایی افتراقی و مبتنی بر مداخله حمایتی و نه کیفری، تلاش نماید تا با رعایت اصول و استانداردهای ملی و بینالمللی، فرآیند مداخله در دادرسی کودکان و نوجوانان را ارتقاء بخشد.
The Special police for children and adolescents, as one of the special institutions of the juvenile justice system, was first considered in the Juvenile Delinquency Bill (1383) and then the legislator paid attention to it in the Criminal Procedure Code of 1392 in Article 31. According to this article, the police organization was ordered to form a police section for children and adolescents. In this study, in order to achieve the hidden angles of the role of the police in juvenile justice, an attempt has been made to explain the preventive position of the juvenile police in order to answer the question: what is the role of the juvenile police in the Iranian judiciary in crime prevention? The results of this study indicate that the behavior and approach of the Iranian police towards children and adolescents does not have a differential criminal policy and in dealing with children and adolescents, adult criminal policy is used. Therefore, it is necessary for the police to try to improve the process of intervening in the proceedings of children and adolescents by formulating a differential criminal policy based on protective and not criminal intervention in compliance with national and international principles and standards.
خلاصه ماشینی:
نوع مقاله : پژوهشي تاريخ دريافت مقاله : ١٣٩٩/٠٥/٠١ تاريخ پذيرش مقاله : ١٣٩٩/٠٩/٠٣ واژگان کليدي اطفال و نوجوانان ، پليس ، نظام قضايي ايران ، پيشگيري از جرم مقدمه يکي از مشکلاتي که در دادرسي اطفال بزهکار در کشورها مشاهده ميشود نحوة برخورد و رفتار با اين دسته از بزهکاران نوجوان است که به لحاظ فني و روان شناختي، اگر به آن توجه نشود ممکن است سبب برچسب مجرمانه به آنان و منتهي به بزهکاري و بزه ديدگي ثانويه شود.
از آنجايي که يکي از اهداف دنبال شده در عدالت ترميمي ممانعت از ورود بزهکار و بزه ديده به سيستم عدالت کيفري مي باشد لذا به نوعي همين افراد که در معرض خطر تکرار بزهکاري يا بزه ديدگي قرار مي گيرند را مورد حمايت قرار مي دهد و استفاده از اين الگوها توسط پليس در فرآيند رسيدگي مي تواند منجر به ارتقاي امنيت اجتماعي اطفال و نوجوانان شود.
به ديگر سخن ، ماهيت برنامه هاي پليس در خصوص پيشگيري از جرم بايد به گونه اي باشد که از يک سو از تبديل شدن کودکان و نوجوانان به اشخاصي بزهکار در آينده جلوگيري کند و از سوي ديگر پليس ويژه اطفال و نوجوانان از طريق اقدامات مؤثر و آگاهانه از تبديل کودک و نوجوان به بزه ديده خودداري نمايد؛ زيرا مطالعات جرم شناختي نشان ميدهد که اطفال و نوجوانان به علت شرايط خاص خود و آسيب پذيريهاي که در مورد آن ها وجود دارد، بيشتر از هر کس ديگري در معرض و خطر بزه ديدگي قرار دارند.
Special Police for Children and Adolescents in the Iranian Judicial System.
Special Police for Children and Adolescents in Iranian Criminal Proceedings.