چکیده:
روش: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر سرسختی روانشناختی و کیفیت خواب در افراد با سابقه بستری بدلیل کرونا بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون، پس آزمون و پیگیری بود و جامعه آماری شامل افراد با سابقه بستری بدلیل کرونا در شهر چالوس بود که پس از غربالگری با پرسشنامه سرسختی کوباسا و مدی (1982) و پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ (1989) 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) گواه (15 نفر) 15 نفر بصورت تصادفی جایگزین شدند. شرکتکنندگان گروه آموزشی در هشت جلسه 90 دقیقهای تحت مداخله درمان متمرکز بر هیجان جانسون (2012) قرار گرفتند و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. دادهها با استفاده از تحلیل تحلیل واریانس آمیخته بوسیله نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد مداخله درمان متمرکز بر هیجان در بهبود کیفیت خواب (F = 9.18, P = 0.005) و سرسختی روانشناختی (F = 4.66, P = 0.040 ) موثر بود و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجهگیری: ضریب اتای تفکیکی نشان میدهد 7/ 24 درصد از تغییرات کیفیت خواب و 3/ 14 درصد از تغییرات سرسختی روانشناختی به وسیله متغیر گروه بندی تبیین میشود؛ بنابراین درمان متمرکز بر هیجان بر سرسختی روانشناختی و کیفیت خواب در افراد با سابقه بستری بدلیل کرونا موثر بوده است.
Aim: The aim of this study was to determine the effectiveness of emotion-focused therapy on psychological toughness and sleep quality in people with a history of coronary heart disease. Methods: This quasi-experimental study was a pre-test, post-test and follow-up design and the statistical population included people with a history of coronary hospitalization in Chalous. 30 people were selected by available sampling method and in two experimental groups (15 people) control (15 people) 15 people were randomly replaced. Participants in the training group underwent Johnson (2012) emotion-focused therapy intervention in eight 90-minute sessions, and the control group did not receive any treatment. Data were analyzed using mixed analysis of variance using SPSS software. Results: The results showed that emotion-focused therapy intervention was effective in improving sleep quality (F = 9.18, P = 0.005) and psychological stiffness (F = 4.66, P = 0.040). The follow-up phase was stable. Conclusion: The discriminant eta coefficient shows that 24.7% of the changes in sleep quality and 14.3% of the changes in psychological toughness are explained by the grouping variable; Therefore, emotion-focused therapy has been effective on psychological toughness and sleep quality in people with a history of coronary heart disease.
خلاصه ماشینی:
اثربخشي درمان متمرکز بر هيجان بر سرسختي روان شناختي و کيفيت خواب در افراد با سابقه بستري به دليل کرونا / سيدامير عمراني* کارشناسي ارشد روانشناسي ، موسسه آموزش عالي روزبهان ، ساري ، ايران مريم براتيان کارشناسي ارشد روانشناسي باليني ، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامي ، اسلامشهر، ايران / زهره زارع حسين زادگان کارشناسي ارشد روان شناسي باليني ، واحد رودهن ، دانشگاه آزاد اسلامي ، رودهن ، ايران / زهرا جداري سيدي کارشناسي ارشد روانشناسي عمومي ، واحد تهران غرب ، دانشگاه آزاد اسلامي ، تهران ، ايران / دريافت : ١٤٠٠/٠٩/١١ پذيرش : ١٤٠٠/١١/٢٤ ايميل نويسنده مسئول : seyedamiromrani@gmail.
215-228 کليدواژه ها: درمان متمرکز بر هيجان ، سرسختي روان شناختي، کيفيت خواب ، کرونا مقدمه با توجه به وضيعت همه گيري بيماري کرونا ويروس ١ است که تقريباً تمامي جنبه هاي مهم اقتصادي، سياسي، اجتماعي و حتي نظامي تمامي کشورهاي جهان را تحت تأثير قرار داده ، (راي و چون ، ٢٠٢٠) و به عبارت ديگر فلج کرده ، بحث آثار روان شناختي اين بيماري بر روي بهداشت سلامت روان افراد در سطوح جامعه از اهميت به سزايي برخوردار است (لي، وانگ ، زئو، ژائو و ژئو، ٢٠٢٠).
درمان مبتني بر هيجان بر سرسختي روان شناختي و کيفيت خواب بيماران با سابقه بستري در مرحله پيگيري پايدار است ؟ روش پژوهش اين پژوهش در چارچوب يک روش تحقيق نيمه تجربي بود و با استفاده از طرح پيش آزمون - پس آزمون و پيگيري با گروه گواه انجام شد.
هرگز □ به ندرت □ گاهي اوقات □ اغلب اوقات □ The effectiveness of emotionally focused therapy on mental toughness and sleep quality among people with a history of hospitalization because of Coronavirus Seyed Amir.