چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر اضطراب و نگرش ناکارآمد افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. با استفاده از طرح آزمایشی پیشآزمون- پسآزمون انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه افراد سن 25 تا 50 سال در شهر تهران در سال 1400 میباشد، که بهصورت در دسترس 18 نفر بهعنوان نمونه انتخاب شدند، و در دو گروه آزمایش (9 نفر) و کنترل (9 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه اضطراب اشپیتز، گرونکی، ویلیامز و لویی (2006) و مقیاس نگرش ناکارآمد بود و پروتکل شناختی – رفتاری 9جلسه درمانی بود. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی – رفتاری بهطور معنیداری موجب کاهش اضطراب و نگرش ناکارآمد آزمودنیهای مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در مرحله پسآزمون شده است. میتوان نتیجه گرفت که درمان شناختی- رفتاری واحد پردازهای و درمان فعالسازی رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر تاثیر معنادار دارد.
خلاصه ماشینی:
نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی – رفتاری بهطور معنیداری موجب کاهش اضطراب و نگرش ناکارآمد آزمودنیهای مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در مرحله پسآزمون شده است.
پژوهش بهشتیان، توزنده جانی، صفا Generalized Anxiety Disorder Diagnostic and Statistical Manual of Mental disorder worry Dahlin Cuijpers, inefficient attitudes Newman , Llera, Erickson, Przeworski, & Castonguay.
حال با توجه به آسیب های روان شناختی درافراد دارای اختلال اضطراب فراگیر و لزوم به کارگیری روش های مداخله ای و درمان مناسب و بهنگام و از سوی دیگر، با مشاهده کارآمدی شناخت درمانی در بهبود اختلالات روان شناختی جامعه های آماری مختلف و سرانجام نبود پژوهشی در جهت بررسی اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر اضطراب و نگرش ناکارآمد افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مسئله اصلی پژوهش حاضر بررسی این است که آیا اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر اضطراب و نگرش ناکارآمد افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر تأثیر معنادار پژوهش حاضر در قالب يك طرح نيمه آزمايشي با پيش آزمون- پسآزمون و گروه كنترل بود.
, & Tull, Becker, Becker & Ginsburg, General Anxiety Disorder (GAD-7) مقیاس (GAD-7) با پرسشنامه اشپیلبرگر 71 درصد برای حالت و 52 درصد صفت بود و ضریب آلفای کرونباخ 85 درصد حاکی از پایایی مناسب این آزمودنی بوده است (نائینیان، شعیری، شریفینیا و هادیان، 1390).
نتایج تحلیل كوواریانس چندمتغیری جهت بررسی اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر اضطراب و نگرش ناکارآمد افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (به تصویر صفحه مراجعه شود) با معنی داري آزمون كوواریانس چندمتغیري این نتیجه حاصل می گردد كه باید حداقل در یکی از متغیرهاي اضطراب و نگرش ناکارآمد افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر میان دو گروه آزمایش و گواه در اثربخشی درمان شناختی – رفتاری تفاوت معنی دار وجود داشته باشد.