چکیده:
حدیث منزلت، از احادیث متواتر است که در کتب معتبر روایی شیعه و عامه نقل شده است. در این مقاله، ابتدا مضمون برخی از احادیث شیعه و اهل سنت ذکر شده که منزلت امیرالمومنین علی علیهالسلام نزد پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم را همانند هارون نزد موسی علیهم االسلام میداند و در ادامه، به اثبات این منزلت ها برای حضرت علی (ع)همچون وصایت و خلافت پرداخته است. پاسخ به شبهاتی درباره سند و دلالت حدیث منزلت تکمیل کننده بحث ها بوده است و در ادامه مقاله جایگاه این حدیث در آثار اهل سنت و تواتر آن و در نهایت اثبات تواتر آن مورد بررسی قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
علامه طباطبایی در ادامه همین بحث در قسمت بحث روایی به احادیثی در این زمینه اشاره می کند و در پایان درباره بحث شراکت در امر توضیح کاملی ارائه می کنند؛ الدر المنثور است که ابن مردویه و خطیب و ابن عساکر، از اسماء بنت عمیس روایت آورده اند که گفت: رسول خدا (ص) را دیدم که در مقابل کوه ثبیر ایستاده بوده و می فرمود: «ای کوه ثبیر روشن باش، ای کوه ثیبر روشن باش، بار الها از تو آن می خواهم که برادرم موسی خو است و آن این است: سینه ام را گشاده کنی، و کارم را آسان سازی و گره از زبانم باز کنی، تا سخنانم را بفهمند، واز اهل بیتم برادرم علی (ع) را وزیرم سازی و پشتم را به وسیله او محکم کنی و او را در کار من شریک سازی تا تو را بسیار تسبیح کنیم و بسیار ذکر گوییم که تو به ما بصیر هستی» قریب به این معنا از سلفی از امام باقر (ع) و همچنین در مجمع البیان از ابن عباس از ابوذر از رسول خدا (ص) روایت شده است.
و نظیر این حدیث در آنچه گفتیم کلام دیگر رسول خدا (ص) است، که هنگام جانشین کردن علی در مدینه و بر اهل بیتش در داستان غزوه تبوک به علی فرمود: آیا راضی نیستی که تو نسبت به من به منزله هارون نسبت موسی باشی؟ تنها فرق میان من و تو و موسی و هارون این است که بعد از من پیغمبری نخواهد بود که با آن نیز نمی شود استدلال بر مدعی کرد.
در احادیث زیادی به ویژگی های حضرت امیر (ع) اشاره شده است از جمله: 1- در حدیث الدار که پیامبر اکرم (ص) برای اولین بار عشیره و اقارب خود (حدود چهل تن) را دعوت کرد و فرمود هر کس به من ایمان بیاورد او برادر، وصی، وزیر و خلیفه من خواهد بود اما جز حضرت علی علیه السلام کسی به او ایمان نیاورد.