چکیده:
با تشکیل یک خانواده اسلامی تعهداتی برای زوجین ایجاد می گردد که نقض این تعهدات از سوی طرفین در طول زندگی مشترک می تواند نتایج زیانبار سنگینی را در وحله نخست برای زوجین و سپس برای جامعه ایجاد کند. یکی از این تعهدات که در کلام معصومان علیه السلام نیز منعکس گردیده است، امین بودن زوج و زوجه نسبت به جسم خودشان در قبال یکدیگر است. در فقه امامیه عدم مراقبت زوجه از این امانت که میتواند یکی از مصادیق آن زنای وی با مرد اجنبی باشد موجب ایجاد حقی برای زوج می گردد، که با اصطلاح "قتل در فراش" بین فقها و حقوقدانان مشهور گردیده است. با توجه به ریشه مشخص فقهی این موضوع اظهار نظر درباره آن تنها با مراجعه به منابع فقهی و تحلیل نظریات فقها امکانپذیر است و توجه صرف به تحلیل های حقوقی و مبانی توجیه کننده آن درباره این موضوع راهگشا نیست. اسلام "قتل در فراش" را مستلزم شرایطی دانسته که در صورت عدم رعایت آن شرایط مرتکب به مجازات محکوم می شود، این شرایط عبارتند از این که : - قتل به محض رویت صحنه زنا توسط شوهر صورت می گیرد. - قبلا برای این کار با همسر خود تبانی نکرده باشد. - شوهر به تمکین رضایتمند همسرش از مرد اجنبی آگاه باشد و در صورت آگاهی از اکراه زن در تمکین، جواز قتل نمی باشد. - چهار مرد عادل شاهد صحنه باشند و در دادگاه شهادت دهند. - همچنین تهییج و تحریک روحی، دفاع از عرض و ناموس و اجرای حدود الهی، البته شوهر بعد از قتل زانی و زانیه باید مهدورالدم بودن آنها را ثابت کند و در غیر اینصورت قصاص می شود.
خلاصه ماشینی:
علاوه بر این در ماده ۶۳۰ تعزیرات مصوب سال ۱۳۷۵ جواز قتل زانی و زانیه فقط به شوهر اختصاص یافته است در حالی که در ماده ۱۷۹ قانون مجازات عمومی سال ۱۳۰۴ اگر برادری خواهر خود را و یا پدری دختر خود را با مرد اجنبی در یک فراش میدید می توانست مرتکب قتل یا ضرب و جرح هر دو یا یکی از آنها بشود.
صاحب شرائع الاسلام معتقد است: اگر شوهری همسر خود را با مردی در حال زنا بیابد می تواند آن دو را به قتل برساند و از بابت این قتل گناهی مرتکب نشده است، اما در ظاهر باید قصاص شود مگر آنکه برای ادعای خود بینه اقامه کند یا اولیای دم وی را تصدیق نماید.
امام خمینی نیز فرموده: در مواردی که از دیدگاه فقهی ضرب و جرح و قتل تجویز شده است مربوط به حکم بین فرد و خدا می باشد و گناهی بر او نیست اما از نظر ظاهری قاضی بر اساس موازین قضایی حکم می کند، در نتیجه اگر زوج مردی را بکشند و ادعا کند که او را با همسر خود یافته است و نتواند بر اساس آنچه شارع مقرر نموده است شاهد اقامه نماید حکم به قصاص آن مرد خواهد شد، همچنین در موارد مشابه همین حکم اجرا می شود.
نهایتاً سه دیدگاه فقهی در مورد قتل در فراش وجود دارد: دیدگاه مشهور فقها: هرگاه شخصی مردی را در حال زنا با همسرش ببیند میتواند هر دو را به قتل برساند و گناهی بر او نیست ولی از لحاظ حکم ظاهر باید قصاص شود مگر اینکه بر ادعای خود بینه داشته باشد یا ولی دم حرف او را تصدیق کند.