چکیده:
امروزه و با به صدا در آمدن آژیر خطر در نظام تامین اجتماعی کشور، شاهد بروز بحران های متعدد در این نظام هستیم. در این شرایط مطالعه ی تجارب سایر کشورها در رویارویی با مشکلات مشابه می تواند ضمن تامین صرفه های زمانی و هزینه-ای، چراغ راهی برای حرکت در این مسیر پرپیچ و خم باشد. هر چند که انتخاب کشورهای هدف برای انجام پژوهش های تطبیقی نیز مستلزم لحاظ برخی ملاحظات و ریزبینی است.
پژوهش حاضر نشان می دهد از میان 37 کشور عضو همکاری و توسعه اقتصادی (OECD)، چهار کشور کانادا، استرالیا، هلند و نروژ در کنار برخورداری از شباهت قابل ملاحظه با کشور ایران از منظر وضعیت نیروی کار و ظرفیت های اقتصادی، عملکرد مطلوبی در حوزه ی مدیریت نظام تامین اجتماعی خود داشتهاند.
در عصر حاضر نظام مستمری نقش بسزایی در تامین امنیت مالی افراد مسن ایفا می کند که این مهم با بهبود سیستم بهداشت و درمان و درنتیجه افزایش طول عمر افراد اهمیت بیشتری یافته است. به بیان دیگر، به سبب آنکه نسل های فعلی و آتی نسبت به نسل های پیشین زمان بیشتری از عمر خود را در دوران بازنشستگی سپری می کنند، مسائل مربوط به این حوزه بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. از این رو، تبیین و استفاده از نظام درآمدی بازنشستگی کارآمد که بتواند نیاز گروه های فعلی و آینده مستمری بگیران را به صورت قابل قبولی تامین کند، مسئله ای بسیار مهم تلقی می شود. در این بین بدیهی است که پاسخ منحصر به فردی را برای چگونگی و ویژگی های نظام کارآمد مذکور نمی توان یافت و بسته به ویژگی ها و شرایط مختلف، کشورها راهکارهای متفاوتی را برای تامین نیازهای گروه های مختلف افراد جامعه ارائه می کنند؛ اما بررسی و دستیابی به الگوها، اصول و ویژگی های مشابه و موفق در دنیا می تواند ما را در امر تبیین بهتر نظام مذکور یاری کند.