چکیده:
رژیم صهیونیستی با تجربه رویارویی مستقیم در جنگ 33 روزه و نقاط ضعفی که در «نبرد نزدیک» با مقاومت داشت، در بحران سوریه تلاش کرد با حملات هوایی پیدرپی به مواضع مقاومت و ارتش سوریه، تهدید را از حوزه پیرامونی و محیط امنیتی داخلی خود دور نگه دارد. حملات متعدد هوایی رژیم صهیونیستی به خاک سوریه طی 9 سال گذشته، ابتدا با هدف دور کردن مقاومت از مرزهای جولان اشغالی بود و بعد از آن، با تمرکز بر گذرگاه قائم بوکمال در مرز عراق سوریه، نیت به چالش کشیدن کریدور مقاومت را داشت. رژیم صهیونیستی با هدف قرار دادن محمولههای حزبالله لبنان که قابلیت هدف قرار دادن مستقیم در جنگ چریکی مبتنی بر دکترین «نبرد نزدیک» را داشت، از رویارویی مستقیم با مقاومت فرار کرد. این رژیم عملا با حملات هوایی خود قصد دارد سوریه را به یک محیط آنارشیک سوق دهد و در این میان، امنیت محیط پیرامونی و داخلی خود را تامین کند. رژیم صهیونیستی مبنای تامین امنیت خود را ایجاد محیط آنارشیک و حملات متعدد و پیدرپی میداند و بهشدت از جنگ چریکی مبتنی بر «نبرد نزدیک» با مقاومت در هراس است. مقاله پیش رو با بررسی روند حملات رژیم صهیونیستی در سوریه بر آن است تا نشان دهد که الگوی حملات رژیم در سوریه بر مبنای دور کردن مقاومت از محیط امنیتی داخلی و پیرامونی خود است و سعی دارد از اختناق ژئوپلیتیکی گرفتارشده در آن بیرون بیاید. در این میان، مقاومت باید محیط امنیتی داخلی و پیرامونی رژیم صهیونیستی را در عملیات نامتقارن گروههای جهادی به اولویتی معنادار تبدیل و نسبت به آمادهسازی زیرساختها توجه کند.
With the experience of direct confrontation in the 33-day war and the
weaknesses it had in the "close combat" with the resistance, in the Syrian
crisis, the Zionist regime tried to remove the threat from its peripheral area
and internal security environment with successive airstrikes on the positions
of the resistance and the Syrian army. holds . The numerous air attacks of the
Zionist regime on Syrian territory in the past 9 years were first aimed at
driving the resistance away from the borders of the occupied Golan, and then
by focusing on the Qaim Bokmal crossing on the Iraq-Syria border, it had
the intention of challenging the resistance corridor. The Zionist regime
escaped from Musqatim's confrontation with the resistance by targeting
Lebanon's Hezbollah shipments, which had the ability to target directly in
the guerilla war based on the "close combat" doctrine. This regime actually
intends to push Syria into an anarchic environment with its air strikes and
provide security in the middle of its peripheral and internal environment.
The Zionist regime considers the basis of its security to be the creation of an
anarchic environment and numerous and successive attacks, and it is
extremely afraid of guerrilla warfare based on "close combat" with high
standards. The following article, by examining the process of the Zionist
regime's attacks in Syria, aims to show that the pattern of the regime's
attacks in Syria is based on distancing the resistance from its internal and
peripheral security environment and is trying to get out of the geopolitical
suffocation it is trapped in. In the meantime, the resistance must make the
internal and peripheral security environment of the Zionist regime a
meaningful priority in the asymmetric operations of jihadi groups and pay
attention to the preparation of infrastructure.
خلاصه ماشینی:
الگوی رفتاری رژیم صهیونیستی در حملات سوریه علی آذری 1 تاریخ دریافت: 20/02/1401 تاریخپذیرش نهایی: 10/03/1401 چکیده رژیم صهیونیستی با تجربه رویارویی مستقیم در جنگ 33 روزه و نقاط ضعفی که در «نبرد نزدیک» با مقاومت داشت، در بحران سوریه تلاش کرد با حملات هوایی پیدرپی به مواضع مقاومت و ارتش سوریه، تهدید را از حوزه پیرامونی و محیط امنیتی داخلی خود دور نگه دارد.
طرح یک ساله رژیم صهیونیستی برای بیرون راندن ایران از سوریه آویو کوشاوی، رئیس ستاد نیروی دفاعی اسرائیل (IDF)، روز چهارم دی 1398 (25 دسامبر 2019) با استناد به حملات ترکیبی سال 2019 در منطقه خلیج فارس، از تغییر سیاست ایران نسبت به اسرائیل سخن گفت و ادعا کرد که ایران طی سال 2019، چندین بار برای حمله به این رژیم تلاش کرده، اما با پاسخ روبهرو شده است.
ممکن است صحت ادعا درباره هدف قرار گرفتن 200 نقطه در سال 2018 و همچنین 100 نقطه در سال 2019، با تردید روبهرو باشد، اما شواهد عینی نشان میدهد که رژیم صهیونیستی طی این دو سال، با ترکیب حملات موشکی و هوایی در یک تهاجم به اهداف پراکنده و غیرمتمرکز حمله کرده و در بیشتر موارد نیز چندین بخش اعم از تأسیسات یا سیستمهای پدافندی و نظامی را منهدم کرده است.
ارزیابی کیفیت حملات نشان میدهد که رژیم صهیونیستی اهداف عملیاتی خود را در چارچوب سیاستگذاری برای جلوگیری از گشایش جبهه جدید در جولان، انتقال سلاح به حزبالله و ساخت پایگاه هدف قرار داده و مقرّهای منتسب به ارتش سوریه را نیز بیشتر در چارچوب اعمال مجازات برای حملات نوبهای از جولان و نگهداری و ساخت تسلیحات راهبردی مورد هجوم قرار داده است.