چکیده:
حق بر محرمانگی اطلاعات فردی بزهدیده و شاهد که در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 بر رعایت آن تأکید شده است؛ در مواردی با حقوق دفاعی متهم در تعارض است. ارزشمندی این دو حق، قانونگذار را بر آن میدارد که «از هیچیک نگذرد و هر دو حق را در جایگاه ضروری خود اجرا کند». پرسش این نوشتار، چگونگی تعارض مؤلفههای مقرر در قانون برای محرمانه ماندن اطلاعات فردی شاکی و شاهد با حقوق دفاعی متهم و نحوهی تضمین حق دفاع متهم در مقابله با حق شاکی و شاهد بر محرمانگی اطلاعات فردی است. نتیجه آنکه، تعارض میان مؤلفههای حمایتی از اطلاعات فردی شاکی و شاهد از جمله تکلیف اشخاص مرتبط با دادرسی کیفری به حفظ محرمانگی، انفرادی بودن تحقیق از شاکی، حفاظت از اطلاعات پرونده و عدم مواجههی شاهد با متهم، با حقوق دفاعی متهم و از جمله حق بر آگاهی از اتهام و ادلهی آن مغایر بوده و زمینهی دفاع را حذف مینماید. در جهت مرتفع ساختن این تعارض، راهکارهایی شامل تعدیل دو حق از طریق محدود نمودن محرمانگی اطلاعات از دو جنبهی موضوعی و زمانی، استفاده از راهکارهای جایگزین و اتخاذ معیارهای مناسب در جهت ترجیح هریک از دو حق قابل اجرا است.
The right to the confidentiality of the victimized and witnessed personal information, which has been emphasized in the Code of Criminal Procedure Act of 1392; in some cases, are in conflict with the defendant's defense rights. The value of these two rights gives the legislator the right to enforce both rights in their own place. The question of this article is how the conflict of the components of the law to confidentiality of the individual information of the plaintiff and witness with the defense rights of the accused and how to guarantee the defendant's right to defend the claimant's right and to witness the confidentiality of personal information. The result is that the conflict between the supporting elements of the individual information of the plaintiff and the witness, including the assignment of individuals involved in criminal proceedings to preserve confidentiality, the individuality of the investigation of the plaintiff, the protection of file information and the non-exposure of the witness to the defendant, are charged with defensive rights, including the right It is contrary to the knowledge of the charge and its arguments, and it excludes the field of defense. In order to resolve this conflict, solutions include the modification of two rights by limiting the confidentiality of information from both the thematic and temporal aspects, the use of alternative solutions, and the adoption of appropriate criteria for the preference of each of the two rights applicable
خلاصه ماشینی:
در خصوص شاکی نیز ظاهرًا نمی توان گفت محرمانگی اطلاعات فردی او مغایر حق حضور متهم در جلسه ی تحقیقات مقدماتی است زیرا مطابق ماده ی ٢١٤ قانون آیین دادرسی کیفری ١٣٩٢، «هر گاه بیم خطر جانی یا حیثیتی و یا ضرر مالی برای شاهد یا مطلع و یا خانواده آنان وجود داشته باشد اما استماع اظهارات آنان ضروری باشد، بازپرس به منظور حمایت از شاهد یا مطلع و با ذکر علت در پرونده ، تدابیر زیر را اتخاذ می کند: الف - عدم مواجهه حضوری بین شاهد یا مطلع با شاکی یا متهم ؛ ب - عدم افشای اطلاعات مربوط به هویت ، مشخصات خانوادگی و محل سکونت یا فعالیت شاهد یا مطلع ؛ پ- استماع اظهارات شاهد یا مطلع در 3 خارج از دادسرا با وسایل ارتباط از راه دور».
به رغم موارد پیش گفته باید قائل به آن بود که حق دفاعی متهم تا حدی با محرمانه ماندن اطلاعات فردی بزه دیده و شاهد در تعارض است ؛ زیرا: ١- مطابق ماده ی ١٠١ قانون آیین دادرسی کیفری ٢١٣٩٢ محرمانگی اطلاعات فردی بزه دیده تا مرحله ی دادگاه نیز می تواند ادامه یابد و دادگاه به تشخیص خود می تواند با رعایت مصالح بزه دیده ، دسترسی به اطلاعات فردی وی را محدود یا ممنوع نماید؛ ٢- منظور از جلسه ی رسیدگی ، جلسه ای است که با حضور طرف دعوی، شهود و مطلع برگزار شود و کلیه ی امکانات دفاعی در آن فراهم باشد که از جمله ی این امکانات ، حضور کسانی است که متهم با توجه به خواسته و شکایت آنان (بزه دیده و شاکی )؛ و یا بر اساس اظهارات آنان به عنوان ادله (شاهد یا مطلع ) تحت تعقیب و محاکمه قرار گرفته است .