چکیده:
عبدالفتاحالسیسی پس از به قدرت رسیدن در مصر، استراتژی سیاست خارجی مصر را تغییر داد. سیسی در سیاست خارجی روندی واقعبینانه را دنبال میکند. اما وی با رویکردی تهاجمی در تلاش است نفوذ منطقهای ایران را محدود کند. در این میان، گسترش و توسعه همکاریها با اسرائیل و مشارکت فعالانه در ائتلاف منطقهای ضد ایرانی، امنیت ملی ایران را تهدید میکند. با این اوصاف، پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این پرسش اساسی است که استراتژی سیاست خارجی عبدالفتاحالسیسی در منطقه، چه الزاماتی را برای سیاست خارجی و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ایجاد کرده است؟ در این مقاله، از نظریه «امنیت منطقهای مکتب کپنهاگ»، «واقعگرایی تهاجمی» و نظریه «تصمیمگیری» بهصورت تلفیقی بهعنوان چارچوب نظری بهره گرفتهشده و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است و برای گردآوری دادهها از روش کتابخانهای-اسنادی استفادهشده است. یافتههای پژوهش حاضر نشاندهنده آن است که مصر با نزدیکی فزاینده به اسرائیل، تلاش برای ایجاد جبهه عربی همراه با امارات متحده عربی و عربستان سعودی، سیاستهای تقابلی علیه گروههای مقاومت در منطقه و تقابل گسترده باسیاستهای منطقهای تهران، امنیت ملی ایران را در سطحی گسترده متأثر ساخته و ضرورت بازنگری در نوع تعامل با مصر را در دو سطح تقابل و تنشزدایی ایجاد کرده است.
Abdel Fattah al-Sisi changed Egyptian foreign policy strategy after gaining power in Cairo. Al-Sisi is following a realistic trend in foreign policy. But he is also trying to limit Iran's regional influence through an offensive approach. Meanwhile, the expansion of cooperation with Israel and active participation in the anti-Iranian regional coalition threatens Iran's national security. With this in mind, the present study seeks to answer the fundamental question of what requirements the foreign policy strategy of Abdel Fattah al-Sisi in the region has created for the foreign policy and national security of the Islamic Republic of Iran? In this paper, "Copenhagen School’s theory of Regional Security", "offensive realism" and the decision-making theory are used as a combined theoretical framework. Furthermore, the research method of this essay is descriptive-analytical. findings of the present study indicate that Egypt, with its growing intimacy to Israel, establishing an Arabian front with the participation of the United Arab Emirates and Saudi Arabia, pursuing confrontational policies against resistance movement in the region, and widespread confrontation against Tehran’s regional policies, affects Iran’s national security. Therefore, cairo’s behaviour has created the need for reconsideration of Iran’s type of interaction with Egypt at both levels of confrontation and de-escalation.
خلاصه ماشینی:
ايران با حمايت از گروه هاي محور مقاومت در ســوريه ، لبنان ، فلسطين ، عراق و ساير کشورهاي عربي تلاش ميکند ضمن توسعه عمق استراتژيک خود سياست هاي ائتلاف عربي و اسرائيل را خنثي کند؛ لذا سيسي علاوه بر اختلافات گذشـــته که از زمان انقلاب ٥٧ بين دو کشـــور وجود داشـــت ؛ امروزه با ورود به ائتلاف هاي جديد منطقه اي عملا در مقابل ايران قرارگرفته است .
اتحاد با کشـورهاي عربي خليج فارس براي ادامه حيات سيسي مهم است ، لذا سياست خارجي منطقه اي مصر امروز وارد ائتلاف هاي جديدي شــده اســت که تلاش ميکنند از نفوذ ســاير رقباي منطقه اي از جمله ايران جلوگيري کنند.
گرچه سياست خارجي پايدار نيست و با توجه به تحولات منطقه اي و فرا منطقه اي امکان تغيير در ارايش ائتلاف ها وجود دارد اما با توجه به شرايط فعلي اتخاذ رويکرد سيسي در قبال ايران حالت تهاجمي به خود گرفته است و ميتواند علاوه بر به خطر افتادن مجموعه امنيت منطقه اي خاورميانه منافع ايران را در منطقه تهديد کند.
رويکرد سياست خارجي سيسي در چند مسئله مهم مانند: ١) نزديکي مصر به عربستان ســـعودي؛ ٢) نزديکي مصـــر به امارات متحده عربي؛ ٣) گســـترش نفوذ منطقه اي اسرائيل ؛ تهديدهايي را براي ايران در منطقه به وجود آورده است .
Egypt, Possible Conflict and Cooperation Areas in the Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran.
Egypt, Possible Conflict and Cooperation Areas in the Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran.