چکیده:
قرآنبسندگان گروهی از مسلماناناند که قرآن را تنها مصدر تشریع احکام قلمداد کرده، حدیث (یکی از مهمترین منابع استنباط احکام) را انکار میکنند. رگههای سنتستیزی به زمان حیات پیامبرﷺ برمیگردد. این تفکر در دو سده اخیر دوباره مجال رشد یافت و در شبهقاره به نهضتی همهگیر تبدیل شد. بررسی جریانشناسی و رویکرد این فرقه که آبشخور اصلی این تفکر هستند، اهمیت بسزایی دارد. دو عامل اهل حدیث و بهویژه استعمار، نقش عمدهای در شکلگیری این جریان ایفا کردهاند. در سده هجدهم شاه ولیاله و در سده نوزدهم احمد خان به بازنگری احادیث روی آوردند. به تبع ایشان، قرآنیان شبهقاره، در اوایل سده بیستم، به بازنگری احادیث پرداختند. در رأس این جریان در سده یادشده، چکرالوی و امریتسری قرار داشتند که هر دو تحت تأثیر افکار استعمار با توجه به بازنگریای که در احادیث انجام دادند، درنهایت روایات را بهطور کامل رد کردند و آن را منکر شدند و فرقه قرآنیان را در شهر لاهور و امریتسر طرحریزی کردند. رویکرد قرآنیان شبهقاره عبارت است از: چگونگی عمل به سنت پیامبرﷺ و بهکارگیری احادیث وی؛ چگونگی عصمت پیامبرﷺ در دریافت و ابلاغ حی؛ منابع تفسیر و دایره شمول آن؛ رجعت عیسی×؛ وجود بهشت و جهنم؛ چگونگی ادای نماز و روزه؛ تعدد زوجات. در این نوشتار کوشش شده است با رویکرد توصیفی– تحلیلی، به جریانشناسی و رویکرد قرآنیان شبهقاره پرداخته شود و سعی بر آن است دیدگاههای این فرقه نقد گردد.
Qur'anists are a group of Muslims who consider the Qur'an as the only source of legislation and deny the Hadiths (one of the most important sources of deriving rulings). The signs of anti-traditionalism go back to the Prophet era. This thought could grow again in the last two centuries and became a widespread movement in the subcontinent. It is very important to examine the current studies and approach of this sect, which are the main source of this thought. Two factors of Ahl al-Hadith and especially colonialism have played a major role in the formation of this movement. In the 18th century, Shah Waliullah and in the 19th century, Ahmad Khan turned to the revision of hadiths. Following them, in the early 20th century, the Qur'anists of the subcontinent revised the hadiths. At the head of this trend in the mentioned century were Chakralawi and Amritsari, both of whom were influenced by the colonial thoughts according to the revision they made in the hadiths. In the end, they completely rejected the traditions and denied them and planned the sect of the Qur'anists in the city of Lahore and Amritsar. The approaches of the Qur'anists of the subcontinent consist of how to follow the Sunnah of the Prophet and apply his hadiths, how the Prophet is infallible in receiving and promoting revelation, sources of interpretation and its scope, return of Jesus, existence of heaven and hell, how to pray and fast and polygamy. This article seeks to deal with the current studies and approach of the Qur'anists of the subcontinent via a descriptive-analytical approach, and tries to criticize the views of this sect.
خلاصه ماشینی:
واکاوی جریانشناسی و رویکرد قرآنیان شبهقاره هند باباله محمدی نبیکندی 1 محمدتقی دیاری بیدگلی 2 تاریخ دریافت :15/12/1400 تاریخ پذیرش: 26/09/1401 چکیده قرآنبسندگان گروهی از مسلماناناند که قرآن را تنها مصدر تشریع احکام قلمداد کرده، حدیث (یکی از مهمترین منابع استنباط احکام) را انکار میکنند.
رویکرد قرآنیان شبهقاره عبارت است از: چگونگی عمل به سنت پیامبرﷺ و بهکارگیری احادیث وی؛ چگونگی عصمت پیامبرﷺ در دریافت و ابلاغ حی؛ منابع تفسیر و دایره شمول آن؛ رجعت عیسی×؛ وجود بهشت و جهنم؛ چگونگی ادای نماز و روزه؛ تعدد زوجات.
قرآنیان همانگونه که پیش از این اشاره شد، مراد از قرآنیان که به آنان قرآنبسندگان نیز گفته میشود، گروهی از مسلماناناند که قرآن را تنها مصدر تشریع احکام میدانند و حدیث را که یکی از مهمترین منابع استنباط احکام است، انکار میکنند (سباعی، 1421ق، صص 14-15).
در این مجال لازم است که برخی مصادیق تأثیر استعمار (خاورشناسان) بر روی قرآنیان شبهقاره را بیان کنیم که عبارتاند از: الف) سر سیداحمد خان، پس از بازگشت از انگلستان در سال 1869 که در کمبریج به فراگیری مطالعه آموزشی مشغول بود، دو کار انجام داد: 1.
وی در کتابش برهان الفرقان علی صلاه القرآن درصدد اثبات این بود که جزئیات نمازهای پنجگانه، بهتمامه در قرآن بیان شده است (Brown, 1996, pp.
عصمت پیامبر| در دریافت وحی و ابلاغ آن بیشتر قرآنیان شبهقاره معتقدند حضرت محمد | در دریافت وحی (قرآن) و ابلاغ آن معصوم است و خطایی مرتکب نشده است؛ ولی عبدالله چکرالوی آن را انکار کرده است.