چکیده:
مسئله پژوهش: یکی از موارد مهم جواز اجهاض حمل، اجهاض ناشی از تجاوز به عنف است. اجهاض درمانی زمانی است که ادامهی حاملگی برای مادر خطرناک باشد و اجهاض حمل غیردرمانی یا جنبهی مجرمانه دارد یا غیرمجرمانه. قانونگذار تفکیکی قائل نشده و همهی موارد اجهاض غیردرمانی را جنایی تلقی نموده است. روش شناسی: روش پژوهش به صورت تحلیلی-توصیفی میباشد. هدف پژوهش: هدف از این پژوهش آن است که وضعیت فقهی و حقوقی اجهاض حمل ناشی از تجاوز به عنف با تکیه بر دیدگاه فریقین بررسی شود. یافتههای پژوهش: میان زن باردار از تجاوز به عنف با زنان دیگری که با آزادی کامل باردار شدهاند فرق بسیار است و از سوی فقهای فریقین و قوانین کشورهای اسلامی ممنوعیتی برای اجهاض ناشی از تجاوز وجود ندارد و میتوان قائل به جواز آن به ویژه قبل از ولوج روح شد؛ زیرا براساس قواعد فقهی نفی عسر و حرج و سمحه و سهله بودن شریعت، زن باید اجازه داشته باشد که به وسیله اجهاض چنین حملی، حرج و آلام شدید ناشی از تجاوز و بار ننگ جنین حاصل از آن را که هیچ گونه اختیاری در آن نداشته است از خود بزداید.
The purpose of the present study is to conduct jurisprudential-judicial research about abortion because of rape relying on Sunni and Shi'ite perspectives. The method of research is descriptive-analytic and the results showed that there is a big difference between a woman who becomes pregnant as a result of rape and other women who have become pregnant with full freedom so Sunni and Shi'ite jurists and Islamic law regard no ban for abortion in case of rape and it is permissible, especially before the embryo's soul is formed. Based on jurisprudential regulations, negation of difficulty and distress, and convenience of religion, a woman should be allowed to get an abortion to remove the difficulty and sever agony out of rape as well as the shame of having a baby as a result of that while she has had no free will in this regard.