چکیده:
از دیدگاه نهادهای حقوق بشری تغییرات اقلیمی ناشی از سوختهای فسیلی، طیف گسترده ای از حقوق بشر را تهدید می کند. درنتیجه، دولتها در اتخاذ سیاستهای تامین انرژی بی قیدوشرط نبوده و دارای تعهدات گسترده ای دربارة حقوق بشر هستند. این تحقیق با روش «توصیفی-تحلیلی» و با استفاده از آرای قضایی، در پی بررسی این مسئله است که انرژیهای پاک از منظر حقوق بشر چه اهمیت و جایگاهی دارند؟ همچنین با توجه آثار زیان بار تغییرات اقلیمی، دولتها دربارة اتخاذ سیاستهای قابل قبول انرژی چه تعهداتی دارند؟ نتایج تحقیق نشان می دهد اصول و قواعد حقوق بشر و حقوق بین الملل محیط زیست دو دسته از تعهدات «شکلی» و «ماهوی» را برای دولت ها در زمینة اتخاذ سیاست های تامین انرژی مشخص کرده اند. یافتههای تحقیق نشان میدهد که محاکم و نهادهای حقوق بشری با استناد به تعهدات حقوق بشری، نه تنها دولتها، بلکه حتی شرکتهای نفت و گاز را ملزم به تجدیدنظر در «سیاستهای انرژی» خود کرده اند.
Abstract From the perspective of human rights organizations, climate change from fossil fuels threatens a wide range of human rights. As a result, States are not unconditional in adopting energy supply policies and have broad human rights obligations. This research, using a “descriptive-analytical” method and using judicial opinions, seeks to examine the importance and position of clean energy from the perspective of human rights. Also, given the harmful effects of climate change, what obligations do States have in relation to adopting acceptable energy policies? The results of the study show that the principles and rules of human rights and international environmental law have identified two categories of “Substantive obligations” and “Procedural” obligations for States to adopt energy supply policies. The findings show that human rights courts and institutions, citing human rights obligations, have required not only States but even oil and gas companies to reconsider their “energy policies”.
خلاصه ماشینی:
اين تحقيق با روش «توصيفي-تحليلي» و با استفاده از آراي قضايي، در پي بررسي اين مسئله است که انرژيهاي پاک از منظر حقوق بشر چه اهميت و جايگاهي دارند؟ همچنين با توجه آثار زيان بار تغييرات اقليمي، دولت ها دربارٔە اتخاذ سياست هاي قابل قبول انرژي چه تعهداتي دارند؟ نتايج تحقيق نشان ميدهد اصول و قواعد حقوق بشر و حقوق بين الملل محيط زيست دو دسته از تعهدات «شکلي» و «ماهوي» را براي دولت ها در زمينۀ اتخاذ سياست هاي تأمين انرژي مشخص کرده اند.
Promoting the Geneva Pledge for Climate Action, Human Rights and Climate Change Working Group 2015, available at: http://climaterights.
کميته هاي حقوق بشري سازمان ملل متحد نيز در سال ٢٠١٩ طي بيانيۀ مشترکي ٢ با استقبال از برگزاري اجلاس اقليمي توسط دبيرکل سازمان ملل در سrتامبر ٢٠١٩، تأکيد کردند که دولت ها بايد دست کم ٨٥ درصد از نيازهاي انرژي خود را تا سال ٢٠٥٠ با انرژيهاي پاک تأمين کرده و استفاده از سوخت هاي فسيلي را به صفر برسانند.
2. Joint Statement on Human Rights and Climate Change, 2019, available at: www.
تعهدات حقوق بشري دولت ها دربارة سياست هاي تأمين انرژي راهبرد حقوق بين الملل محيط زيست براي مقابله با آثار زيان بار تغييرات اقليمي ناشي از منابع انرژي ، بر «کاهش » و «انطباق » استوار است (عبداللهي ، ١٣٨٩: ١٩٣).
The International Journal of Human Rights, Vol. 18, Issue.
The International Journal of Human Rights, Vol. 18, Issue.
Keywords: Climate change, Greenhouse gases, Clean energy, Human rights, States obligations.