چکیده:
در برخی روایات، موضوعاتی مطرح شده که شبهاتی را نسبت به دین مبین اسلام به وجود آورده است. از جمله اینکه فقهای آخرالزمان بدترین فقهاء در زیر آسمان و آغاز کننده فتنه دانسته شدهاند. در نوشتار حاضر به روش مسألهمحور و با بهرهگیری از منابع کتابخانهای و روش توصیفی ـ تحلیلی، در مقام اثبات صدور روایت باید گفت: وثوق صدوری روایت مورد بحث، ثابت است و ازاینرو، حدیث مورد نظر از نظر سند، موثق و از نظر دلالت، صحیح است و با توجه به مؤیدات قرآنی و روایی قابلیت استناد دارد. از منظر فقه الحدیث هم با بررسی آیات قرآن و روایات ـ در قالب روایات تأیید کننده، توضیح دهنده، متعارض و جمع کننده ـ و حکم عقل به این نتیجه رسیدیم که مراد امام معصوم (ع)، عدم تقلید در آخر الزمان یا خدشه وارد کردن به ساحت تمام علماء نیست، بلکه فقط ایشان از مشکلات آخرالزمان و اتفاقات آن یادآور شده و مقصودشان این است که در این زمان نباید از هر فقیهی بدون اینکه هادی بودن وی احراز شود، پیروی کرد و غیر از ملکه فقاهت و علم، موارد دیگری مانند: فریفته نشدن به امور دنیوی، ناامید نکردن مردم از رحمت الهی، متمایل بودن به آخرت، فتوا ندادن بدون بررسی، صداقت و یکرو بودن نیز، از شرایط لازم فقیه است.
The way some Hadith discuss their subjects seems to be inductive of skepticism about the veracity of Islam or its components. A representative Hadith in this regard is the one that statesthe jurisprudents of the end time are the worst ones who will seek evils. Through a descriptive-analytical method, library work and a problem-solving procedure, the present study proves that the Hadith is read and not faked as well as conceptually reliable in accordance with some other Hadiths and the Qur’anic evidence. From a referential point of view, however, the Qur’an and confirming, contrasting and clarifying Hadiths bring one to the logical conclusion that the Imam who made this statement did not mean to undermine the public following of jurisprudents or damage their image; rather, concerning the problems occurring at the end time, he meant to say that every jurisprudent would not be worth following. Those who are worth it are of good guidance and are marked not only with jurisprudential knowledge but also with clearance from worldly temptations, avoidance of disappointing their followers about the mercy of God, inclination for the Hereafter, avoidance of issuing inconsiderate decrees or orders, and sincerity.
خلاصه ماشینی:
از منظر فقه الحديث هم با بررسي آيات قرآن و روايات ـ در قالب روايات تأييد کننده ، توضيح دهنده ، متعارض و جمع کننده ـ و حکم عقل به اين نتيجه رسيديم که مراد امام معصوم (ع )، عدم تقليد در آخر الزمان يا خدشه وارد کردن به ساحت تمام علماء نيست ، بلکه فقط ايشان از مشکلات آخرالزمان و اتفاقات آن يادآور شده و مقصودشان اين است که در اين زمان نبايد از هر فقيهي بدون اينکه هادي بودن وي احراز شود، پيروي کرد و غير از ملکه فقاهت و علم ، موارد ديگري مانند: فريفته نشدن به امور دنيوي، نااميد نکردن مردم از رحمت الهي، متمايل بودن به آخرت ، فتوا ندادن بدون بررسي، صداقت و يک رو بودن نيز، از شرايط لازم فقيه است .
براي اينگونه بررسي، به کتب رجالي موجود مراجعه شده و اقوال رجاليان مورد بررسي قرار ميگيرد تا در ابتدا مشخص گردد آيا خلل و قدحي در رجال آن موجود هست يا خير؟ در جهت دوم بنا به فرموده خود اهل بيت (ع )، روايت به قرآن و روايات ١ و عقل ٢ عرضه ميشود تا معلوم گردد آيا از نظر دلالت نيز بدون مشکل مي باشد يا مثلا از راه تقيه از معصوم صادر شده يا شخصي هم سند و هم متن را جعل کرده است ؟ (ر.