چکیده:
هدف: هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر هدف گزینی فردی و گروهی بر اکتساب و یادداری یک مهارت ادراکی حرکتی در دختران جوان است. روش شناسی: از بین دختران واجد شرایط با دامنه سنی ۱۸_۲۶ تعداد ۳۶ نفر انتخاب و بر اساس نمرات کسب شده در پیش آزمون به شیوه همتا سازی به سه گروه تمرین هدف گزینی انفرادی (۱۲ نفر)» گروه هدف گزینی گروهی (۱۲ نفر) و گروه کنترل (۱۲ نفر) تقسیم شدند. گروههای تجربی به مدت ۱۲ جلسه طی ۱۲ روز متوالی به تمرین پرداختند. در هر جلسه افراد شرکت کننده ۰ کوشش پرتابی انجام دادند. گروه کنترل نیز با شرایط بدون هدف گزینی تمرین کردند. هدف تعیین شده نتیجهای و براساس امتیازات کسب شده بود. برای هدف گزینی فردی مبنای تعیین هدف پیش آزمون بود و برای هر جلسه ۱۰ درصد امتیاز بیشتر در نظر گرفته شد و هدف گزینی گروهی میانگین امتیازات کسب شده در پیش آزمون معیار بود و برای هر جلسه ۱۰ درصد این نمره به میانگین اجرا اضافه شد. پس از آخرین جلسه تمرینی (اتمام جلسهی دوازدهم) از افراد شرکت کننده هر سه گروه» آزمون اکتساب به عمل آمد. ۷۲ ساعت پس از آخرین جلسهی تمرینی نیز از کلیه افراد شرکتکننده آزمون یادداری شبیه به مرحله پیش آزمون (۱۰ پرتاب) گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها و آزمون فرضیه تحقیق از آزمونهای شاپیرو ویلکک» آزمون تحلیل واریانس مختلط ۳ * ۳و آزمون تی زوجی استفاده شد. یافتهها: نتایج به دست آمده نشان داد که در هر سه گروه» نمرات به دست آمده از مرحله پیش آزمون تا مرحله پس آزمون تفاوت معنیداری در مرحله اکتساب و یادداری حاصل شد. در ادامه مقایسه بین گروهی به وسیله آزمون بونفرونی نشان داد که بین هدف گزینی انفرادی و گروه کنترل در نمرات پرتاب دارت در مرحله اکتساب و یادداری تفاوت معنی داری وجود دارد. به این معنی که گروه تمرین هدف گزینی انفرادی نمرات بهتری را کسب کردند. همچنین بین هدفگزینی گروهی و گروه کنترل تفاوت معنیداری مشاهده شد. با این حال بین دو گروه تجربی (هدفگزینی انفرادی و هدفگزینی گروهی)، در نمرات پرتابداری تفاوت معنیداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، هدف گزینی (انفرادی و گروهی)، میتواند نقش مهم و مثبتی در بالابردن عملکرد افراد در رشته های مختلف ورزشی ایفاد کند.