چکیده:
این پژوهش به تبیین بررسی اعجاز تشریعی درباره عقیده توحید درسوره مبارکه آل عمران می پردازد. که دارای چهار بخش
کلی با زیربخش های ذیل می باشد. بخش اول: تشریع درباره توحید و انواع توحید الوهیت و ربوبیت شامل سه عنوان کلی:
(چگونگی تشریع خالقیت خداوند - امر خلقت -خلقت آسمانها و زمین) بخش دوم: تشریع اسماء و صفات الهی که مشتمل بر
توحید و صفات جمالی و جلالی خداوند (صفات جلالی -صفات جمالی -اسماء سبعۀ ذاتیه)، تشریع سوره آل عمران درباره حی
بودن خداوند، تشریع درباره علم الهی و معرفت به الله است. بخش سوم: تشریع جمیع دیانات و تبیین سرمنشا و مصدر آنها
شامل چهار مقوله تشریع سوره آل عمران درباره دعوت ادیان دیگر به دین حق، حقانیت دین اسلام و اختلاف یهودیت با اسلام
و دعوت دین اسلام است. بخش چهارم: تشریع و تبین تفکر شرک و نفاق و علل آنها هم به تفکر غلط یهودیت و وابستگی
یهودیت به دنیا می پردازد. نتایج: ظهور همه انبیا مقدمه ظهور پیامبر خاتم (ع) بوده است. همچنین ظهور همۀ ادیان از جانب
انبیا مقدمه ظهور دین مبین اسلام بوده است و در آخر انزال همۀ صحف آسمانی، مقدمه تنزیل صحیفۀ کریمه قرآن بوده است.
لذا پیامبر ما اکمل همۀ پیامبران، دین او اکمل تمام ادیان و کتاب او اکمل همۀ کتب آسمانی است. هر یک از پیامبران درجه
ای از اسلام را داشتهاند که می توان از آن تعبیر به اسلام آدم و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی کرد چرا که در قران کریم
بحث مسلمان بودن بیشتر انبیا مطرح شده هر چند بعضی از مفسران آن را به تسلیم ارتباط دادهاند اما حقیقت مطلب آن
است که مسلمین بودن انبیا در حقیقت ناظر به برخوردار بودن هر یک از انبیا از درجه ای از اسلام بوده است. روش پژوهش
حاضر تحلیلی-توصیفی و متکی بر منابع کتابخانه ای بوده است.
خلاصه ماشینی:
پيشينه تحقيق و تاريخچه بحث ١-کتب الاعجاز التشريعي في القران الکريم : کتابي که توسط دکتر علي احمد محمد بابکر در هشتاد صفحه به رشته ي تحرير در آمده است مولف اين کتاب را تماما در رابطه با اعجاز تشريعي نگارش کرده است در مقدمه به انگيزه ي خود يعني مورد توجه نبودن تشريعيات قران اشاره مي کند وسپس مطالب خود را در هفت فصل تنظيم کرده است فصل اول به دلايل اعجاز در تشريعيات قران اشاره مي کند و ان را بر دو مبناي امي بودن پيامبر اسلام به عنوان اورنده ي قران واعترافات مسلمانان راجع به اين کتاب مي داند در فصل دوم به تقسيم بندي افعال انسان ها به دو گونه ي افعال ثابت ومتغير مي پردازد ومعتقد است قران براي هر دو زمينه دستور العمل دارد در فصل سوم حوزه ي اعجاز تشريعي بررسي مي کند وآنرا شامل احکام واخلاق مي داند و احکام را هم در برگيرنده ي احکام اعتقادي، عملي، عبادي و معاملاتي مي داند و براي هر مورد مثال مي زند در فصل چهارم راجع به رابطه ي سنت با قران ودستور قران مبني بر پيروي از سنت صحبت مي کند و نيز از اشتمال قران بر قواعد عامۀ مثل قاعده ي لاضرر يا قاعده ي عدل سخن مي گويد در فصل پنجم از ويژگي هاي تشريعات قراني از آن جمله توازن ميان مصالح دنيا و آخرت سخن مي گويد.