چکیده:
انس با قرآن، همراهی بدون انقطاع با قرآن است؛ یعنی آموختن، حفظ، فهم و حتی عمل به قرآن. زمانی اُنس حاصل میگردد که نتیجه آن تغییر رفتار و عملکرد فرد و بهتبع آن جامعه گردد؛ یعنی انسان از قرآن تأثیر بگیرد و سپس در جامعه تاثیرگذار شود. راه برونرفت از وضعیت موجود و رفتن بهسمت جامعۀ قرآنی این است که باید زاویه نگاه به قرآن کاربردگرایانه و مسئلهمحور باشد و متولیان آموزشی باید بهسمت آموزشهای عمقی و حل مسئله پیش روند؛ بهگونه ای که فرد در زندگی خود قرآن را بهعنوان گرهگشا حس کند. همچنین دانشگاهها و سایر نهادها در امور قرآنی باید با نگاه عمقبخشی و بهعبارتی ترکیب کار فرهنگی و اجتماعی را لحاظ کنند تا جایگاه قرآن در جامعه یک جایگاه طراز و شایسته شود. این پژوهش با روش کتابخانهای و میدانی به نقد وضعیت فعلی اُنس با قرآن در جامعه و ارائه راهکار و پیشنهاد جهت بهبود آن پرداخته است.
Familiarity with the Quran is an uninterrupted companionship with the Quran; It means learning, memorizing, understanding, and even practicing the Quran. It is achieved when the result is a change in the behavior and performance of the individual and, accordingly, the society; It means that a person should be influenced by the Quran, and then it influences the society. The way to get out of the current situation and move towards a Quranic society is that the angle of looking at the Quran should be practical and problem-oriented, and educational administrators should move towards in-depth education and problem-solving; In such a way that a person feels the Quran as a solving instrument in his life. Also, universities and other institutions in Quranic affairs should take into account the composition of cultural and social works with a deepening view, so that the position of the Quran in society becomes dignified and worthy. This research, using the library and field method, has criticized the current situation of familiarity with the Quran in society and provide solutions and suggestions for its improvement
خلاصه ماشینی:
متأسفانه در دانشگاهها، برنامههای قرآنی و انس با آن، مانند یک مصوبه اداری میباشد که مثل سایر برنامهها برگزار میگردد؛ البته همین حد هم تأثیر مثبت خود را دارد ولی در جامعه اسلامی توقع تعامل با قرآن بسیار بالاتر از وضعیت فعلی است که باید نواقص موجود رفع گشته و بهسمت انس با قرآن به معنای واقعی کلمه حرکت نماییم.
آموزش عمومی قرآن در جامعه و انس مردم با قرآن، یکی از مسائلی است که متأسفانه موردتوجه اهالی قرآن کریم خیلی کم قرار گرفته است، مقام معظم رهبری در این مورد به جامعه قرآنی بیان فرمودند: «در زمینه تلاوت و حفظ و الحان کارهای خوبی شده و پیشرفتهایی حاصل شده اما در سطح عموم مردم نه؛ در حد مطلوبی نیستیم باید ترتیبی داده شود تا آحاد مردم با قرآن بهنحوی انس داشته باشند و معانی را درک کنند و یا بهطور اجمال از مفاهیم قرآن سر در بیاورند.
یکی از دلایل و علل اصلی این امر آن است که متأسفانه شاهدیم مسئولان قرآنی هنوز قرآن را بهعنوان یک کتاب صرفا مقدس نگاه میکنند، نه یک موجود زنده و دارای حیات که میتواند عملیات کند و نسخه دهد و درمان کند و مسائل را پاسخ گوید و بهتبع این نگاه است که -اگر محقق گردد- جامعه دارای انس با قرآن خواهد شد؛ ولی بهدلیل ذکرشده و عدم اطمینان مسئولین به این جایگاه برای قرآن، هنوز در جامعه ما قرآن بهکارآیی شایسته که موجب شفای مردم از گرفتاریهای دنیوی باشد، نرسیده است.