چکیده:
ادبیات تطبیقی شاخهای از نقد ادبیست که به مطالعۀ ادبیات و دیگر نمودهای فرهنگی بین مرزهای زبانی و ادبی و بررسی شباهتها و تفاوتهای میان آنها میپردازد و فراتر از مرزهای سیاسی و فرهنگی افقهای جدید فکری را به روی ملتها میگشاید.پس از شکلگیری مکتب رمانتیسیم در فرانسه و گسترش ارتباط شاعران و نویسندگان فرانسوی با ادبیات شرق، افقهای مشترک بسیاری در اندیشه و کلام شاعران ایران و فرانسه پدیدار گردید. پروین و آندرهژید از ادیبان بزرگ ایران و فرانسه هستند که نگاه به درونمایههای مشترک در سخن ایشان، این نتیجۀ کلی را بدست میدهد که با وجود کیلومترها فاصله میان آنها تا چه اندازه در اندیشه، سبک بیان، مضمون و محتوای آثارشان میتواند یکسانی وجود داشته باشد. آنان پیش و بیش از آن که سخنوری توانا باشند، معلم اخلاق هستند که نمونههای عالی اخلاق، زندگی و جامعۀ بشری را در جنبههای مختلف انسانی میجویند در این پژوهش سعی شده است با ذکر شواهد متعدد از کتاب مائده-های زمینی آندره ژید و دیوان پروین اعتصامی، به بررسی تطیبقی کلام و اندیشۀ این دو هنرمند پرداخته شود.
Comparative literature is a branch of literary criticism that studies literature and other cultural manifestations between linguistic and literary boundaries and examines the similarities and differences between them, and opens new intellectual horizons to nations beyond political and cultural boundaries. After the formation of the romanticism school in France and the expansion of the relationship between French poets and writers with Eastern literature, many common horizons emerged in the thought and speech of Iranian and French poets. Parveen and Andrezhid are among the great writers of Iran and France, and looking at the common themes in their speech, we get the general result that despite the distance between them, how much can there be the sameness in their thoughts, style of expression, theme and content of their works. Before and more than being able speakers, they are teachers of ethics who seek excellent examples of ethics, life and human society in different human aspects. Etsami, to examine the compatibility of words and thoughts of these two artists.
خلاصه ماشینی:
پروين و آندره ژيد از اديبان بزرگ ايران و فرانسه هستند که نگاه به درون مايه هاي مشترک در سخن ايشان ، اين نتيجۀ کلي را بدست مي دهد که با وجود کيلومترها فاصله ميان آن ها تا چه اندازه در انديشه ، سبک بيان ، مضمون و محتواي آثارشان مي تواند يکساني وجود داشته باشد.
آنان پيش و بيش از آن که سخنوري توانا باشند، معلم اخلاق هستند که نمونه هاي عالي اخلاق ، زندگي و جامعۀ بشري را در جنبه هاي مختلف انساني مي جويند در اين پژوهش سعي شده است با ذکر شواهد متعدد از کتاب مائده -هاي زميني آندره ژيد و ديوان پروين اعتصامي ، به بررسي تطيبقي کلام و انديشۀ اين دو هنرمند پرداخته شود.
« ژيد در يک دورة ده ساله (سال هاي حساس بيست تا سي سالگي )، بشدت از ادبيات فارسي الهام و تأثير پذيرفته است و کتاب هاي سفر اوري ين ، مائده ها و نيز الحاج و ضداخلاق از رنگ تند انديشه و شعر ايراني با خود نشانه ها دارد»(آندره ژيد،١٣٥٠: ٥١).
نمونه هايي از اين تأثيرات را اشاره مي کنيم : - برخي هستند که وجود خداوند را از راه احساس عشق انسان به او اثبات مي کنند، براي همين است ناتانائل که من هر چه را دوست ميدارم خدا ناميده ام و از همين رو خواسته ام همه چيز را دوست بدارم (آندره ژيد،١٣٥٠: ١٠١).