چکیده:
این مقاله به تعهدات حقوق بشری شرکتهای دارویی در مورد دسترسی به واکسنها و سایر داروهای تولیدشده برای پیشگیری و درمان کووید-19 میپردازد. به نظر میرسد دستورالعمل سازمان ملل، اصول راهنمای ملل متحد راجع به تجارت و حقوق بشر از جمله اسناد مهمی هستند که به شرکتهای داروساز و واکسنساز نوعی مسؤولیت بار نهاده و به نوعی شرکتهای داروساز را در خصوص دسترسی عادلانه به واکسن و داروهای خاص در شرایط اضطراری دارای مسؤولیت میداند. ازآنجاکه حق دسترسی به واکسن از جمله حقوق اساسی و بنیادین بشر محسوب میگردد در شرایط اضطراری همهگیری ویروسها باید دسترسی به روش عادلانه صورت پذیرد و تا حد ممکن از تبعیض، انحصارطلبی و ملیگرایی جلوگیری گردد. نتایج حاکی از آن است که دسترسی همگانی به واکسن در قبال همهگیری کرونا تحت عنوان قرارداد اجتماعی توجیه میشود و حقوق بشر را متقاعد میسازد که به طور گستردهتری ایده مسؤولیت اجتماعی شرکتها را پشتیبانی کند. از دیگر نتایج این مقاله حاکی از آن است که چالشهای فراوانی بر سر راه تحقق دسترسی همگانی به واکسن قرار دارد که ملیگرایی، انحصارطلبی، قیمتگذاریهای گزاف، گسترش فساد از جمله مهمترین این چالشها میباشد. امید است که با نظارت صحیح سازمانهای بینالمللی و بهداشت جهانی این چالشها کمتر شده تا راه برای دستیابی عادلانه به واکسن به عنوان حق اساسی بشر هموار گردد.
This article aims to address the human rights obligations of pharma companies regarding access to vaccines and other drugs that are produced for the prevention and treatment of COVID-19. It seems that the UN Guidelines on Trade and Human Rights are among the most important documents and organizations which give pharma and vaccine companies some responsibility and fair access to vaccines and special medicines, in case of emergency. Since the right of access to vaccines is a fundamental human right, access must be provided fairly in the emergency conditions of a pandemic virus. Besides, discrimination, monopolies and nationalism must be avoided as much as possible. The results illustrate that public access to the COVID-19 vaccine is justified under the heading of social contract and it persuades human rights to support the idea of corporate social responsibility more broadly. Other results of this article indicate that there are many challenges to achieving universal access to vaccines, including nationalism, monopolies, exorbitant pricing, and the spread of corruption. It is hoped that, with proper monitoring by international organizations and the World Health Organization, these challenges can be reduced to pave the way for fair access to vaccines as a fundamental human right.
خلاصه ماشینی:
هر چند که در اسناد حقوق بشري به طور مستقل بر حق دسترسي به دارو اشاره نشده است ولي در ماده ۱۲ ميثاق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي از دولت هاي عضو مي خواهد: (به تعهد خود جهت پيشگيري، درمان و معالجه بيماريهاي همه گير، بومي و حرفه اي و مبارزه با اين بيماريها پايبند باشند) و همچنين در تفسير عمومي شماره ۱۴)۲۰۰۰) حق دسترسي به داروهاي اساسي را به عنوان حق بشري توصيف کرده است .
با در نظر گرفتن مواد ۳۰ و ۳۱ تريپس که در آن بحث ليسانس اجباري طرح شده بود پاسخي به Gholami, Maryam & Mahdi Firoozabadian “The Right to Access The Vaccine as a Human Right” Jour.
صابر نياوراني و احسان جاويد، «حق دسترسي به داروهاي اساسي در چارچوب موافقت نامه تريپس و چالش هاي حمايت Gholami, Maryam & Mahdi Firoozabadian “The Right to Access The Vaccine as a Human Right” Jour.
همانطور که در زير يادداشت مي کنيم ، نتيجه اساسي اين اصل اين است که ساير افراد از جمله دولت ها، سازمانهاي غيردولتي ، بنيادهاي کمک کننده و خيرخواهانه و همچنين سازمانهاي بين دولتي که به طور مشترک وظيفه اطمينان از دسترسي عمومي به خدمات بهداشتي را دارند، بايد از شرکت هاي دارويي به خاطر نياز به انگيزه پايدار جهت نوآوري حمايت مي کنند.
org/Documents/ 43Gholami, Maryam & Mahdi Firoozabadian “The Right to Access The Vaccine as a Human Right” Jour.
pdf Gholami, Maryam & Mahdi Firoozabadian “The Right to Access The Vaccine as a Human Right” Jour.
pdf Gholami, Maryam & Mahdi Firoozabadian “The Right to Access The Vaccine as a Human Right” Jour.