چکیده:
هدف از این پژوهش بررسی چگونگی تعامل بین سازمان های مردم نهاد با نیروی انتظامی در پیشگیری از جرائم در استان مازندران است. این پژوهش به روش توصیفی در استان مازندران و در شهرهای تنکابن،آمل و ساری انجام گرفته است. ابزار اندازه گیری متغیرها پرسشنامه محقق ساخته بوده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و Amos انجام گرفته است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که سازمان های مردم نهاد با نیروی انتظامی در پیشگیری اجتماعی از جرم در قالب کمیته های مشورتی، مشارکت، ارتباطات کلامی، مذاکره، همدلی در کارها و اعتماد متقابل تعامل داشته باشند. با توجه به نتایج رگرسیونی مذاکره بیشترین تأثیر را در پیشگیری اجتماعی از جرایم دارد. بنابراین با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان بیان داشت که تعامل سازمان های مردم نهاد با نیروی انتظامی در پیشگیری اجتماعی از جرایم مثبت و معنی دار می باشد و هر چه میزان تعامل بیشتر گردد میزان پیشگیری از جرایم نیز بیشتر می شود.
The purpose of this study is to investigate how the NGO's organizations interact with law enforcement in preventing crimes in Mazandaran province. This descriptive study was carried out in Mazandaran province and in Tonekabon, Amol and Sari. The instrument for measuring variables is a researcher-made questionnaire. SPSS and Amos software were used to analyze the data. The results of the research indicate that NGOs with police force in social prevention of crime in the form of advisory committees, participation, verbal communication, negotiation, empathy in work and mutual trust at a meaningful level of less than 0.05 and 95% Confidence has a meaningful effect. Regarding the results of the negotiation process, it has the greatest impact on social prevention of crimes. Therefore, according to the results of this study, it can be stated that the interaction of NGOs with law enforcement in social prevention is a positive and significant crime and the more interactions the crime prevention is to increase.
خلاصه ماشینی:
جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کارکنان نیروی انتظامی و اعضای سازمانهای مردمنهاد فعال در استان مازندران است که پس از تقسیم بندی استان به سه منطقه شرق، مرکزی و غرب مازندران از هر منطقه یک شهرستان (ساری، آمل و تنکابن ) با روش نمونه گیری سهمیه ای بوده و طبق فرمول کوکران ٣ ٢٧٨ نفر به عنوان نمونه مورد بررسی انتخاب شدند.
نتایج پژوهش بیانگر آن است که سازمانهای مردمنهاد٦ باید با نیروی انتظامی در پیش گیری اجتماعی از جرم در قالب کمیته های مشورتی، مشارکت ، ارتباطات کلامی، مذاکره، همدلی در کارها و اعتماد متقابل تعامل داشته باشند.
هرچند پیش گیری از جرم از وظایف اصلی نیروی انتظامی به شمار میآید، ولی در واقع باید به عنوان دغدغه ای جدی در کشور احساس شود و تمام دستگاهها در این مسئله دقت نظر داشته و برای آن اعلام آمادگی کنند؛ بنابراین همکاری و مشارکت همه دستگاهها و سازمانهای مرتبط در حوزه پیش گیری از وقوع جرم از اهمیت بالایی برخوردار است .
سازمانهای مردمنهاد از قابلیت ها، توانایها و ظرفیت های فراوان و قابل توجهی برای پیش گیری از جرم برخوردار هستند به نحوی که میتوانند در تمام عرصه هایی که برای مشارکت جامعۀ مدنی در این زمینه قابل تصور است نقش آفرینی کنند، که در این پژوهش به تعامل این سازمانها با نیروی انتظامی در پیش گیری از جرم پرداختیم .
بنابراین ، به اقتضای موضوع که بررسی چگونگی تعامل بین سازمانهای مردمنهاد با نیروی انتظامی در پیش گیری از جرایم است و با توجه به امکانات، روش توصیفی و هم بستگی به منزله مناسب ترین روش برای جمع آوری اطلاعات مورد نظر قرار گرفت .