چکیده:
تلقیح مصنوعی در برابر لقاح طبیعی است. تلقیح، ترکیب اسپرم مرد و تخمک زن، خواه زوج و زوجه و خواه بیگانه، برای انعقاد و بارور نمودن نطفه با هر وسیله ای غیر از مقاربت است. این ترکیب یا در رحم صورت می پذیرد یا در خارج رحم. در انجام عمل لقاح مصنوعی باید از انجام مقدمات به صورتی که در شرع و عرف ممنوع اعلام شده مانند تماس نامحرم، اجتناب کرد. تلقیح از مسایل مستحدثه و نو می باشد که از دستاوردهای علم نوین پزشکی است و در زمان پیامبر اکرم (ص) و ایمه معصومین (ع) به شکل کنونی مطرح نبوده است و لازم است پژوهش هایی صورت گرفته و اقسام مختلف آن از نظر فقهی و حقوقی بررسی شود. در مقاله حاضر تعریف و شرایط تلقیح مصنوعی بیان شده است و مستندات فقهی و حقوقی و پزشکی آن بررسی شده و احکام تکلیفی (وجوب، حرمت، استحباب، کراهت، اباحه) و وضعی (مانند ارث و نفقه) اقسام مختلف آن بیان شده است. گردآوری اطلاعات از طریق کتابخانه ای انجام شده است و به شیوه توصیفی تحلیلی پردازش صورت گرفته است.
خلاصه ماشینی:
٢. تلقیح با اسپرم شوهر گاهی اتفاق میافتد، با وجود اینکه نطفه شوهر قدرت بارور نمودن زن را دارد ولی به دلایلی نظیر انزال سریع ، عنن یا بعضی از اختلالات جسمی مرد و همچنین عیوب موجود در ساختمان مهبل ، حامله شدن در حالت طبیعی و از مجرای عادی امکان پذیر نیست و در این صورت به کمک وسایل و دانش پزشکی اسپرو ماتوزوئید مرد گرفته و در رحم همسر تزریق میشود.
تلقیح اسپرم زوج پس از مرگ یا طلاق به رحم همسرش با توجه به پیشرفت های علمی در زمینه ذخیره سازی اسپرم انسانی با استفاده از روش انجماد، این امکان فراهم شده که یک زن که شوهر خود را بر اثر مرگ یا طلاق از دست داده است ، با اسپرم ذخیره شده شوهر سابقش از طریق تلقیح مصنوعی بارور شود (نایب زاده ، ١٣٨٠، ص ٤٤٩) آیا تلقیح آن به همسر سابقش جایز خواهد بود؟ به عبارت دیگر انتقال نطفه زوج پس از مرگ یا طلاق ، به رحم زوجه چه حکمی دارد؟ ١.
٢. انعقاد نطفه به وسیله اسپرم و تخمک زوج و زوجه مطابق آیات و روایات و نظرات فقهای استنباط شده از ادلۀ شرعی، این لقاح جایز است و هیچ دلیلی دالّ بر حرمت آن وجود ندارد و از جهت پرورش در رحم مصنوعی نیز اشکالی به نظر نمیرسد.