چکیده:
مشارکت زنان برای دستیابی به توسعه سیاسی و اقتصادی ضروری است. چون موقعیت زنان در جامعه عمیقا
تحت تاثیر شرایط و سطوح توسعه در کشورها است، هرچه کشورها توسعه یافتهتر باشند شکاف بین توسعه
یافتگی زنان و مردان کاهش مییابد. از این رو بهبود وضعیت زنان جزء الزامات اصلی در بهبود
شاخصهای توسعه در هر جامعه است. به عبارتی، بدون توجه به شرایط زنان، دستیابی به توسعه برای هیچ
کشوری میسر نخواهد بود. همچنین واقعیات موجود در بسیاری از جوامع نشان از آن دارد که علیرغم
اعلامیهها و بیانیه ها و تاسیس نهادها و سازمان های مختلف در تحقق حقوق زنان و علیرغم هزینه های قابل
توجه، زنان از مسائل و مشکلات ناشی از فقر اقتصادی و فقر فرهنگی در رنج هستند. یکی از شاخصهای
تاثیرگذار بر روی مشارکت سیاسی و اقتصادی زنان آموزش و توانمندسازی آنان است. به هر میزان بر
روی آموزش و مهارت آموزی زنان برنامه ریزی و سرمایه گذاری گردد، اثر مستقیم و غیرمستقیم بر روی
مشارکت اقتصادی و سیاسی کشورها دارد.
خلاصه ماشینی:
علی رغم تفاوت این برنامه نسبت به برنامه های قبل به ویژه برنامه سوم ایراداتی بر این برنامه وارد است که آن جمله می توان به موارد ذیل اشاره کرد: کلیگویی و عدم تصریح به برخی شاخصها و نشانگریهای دقیق و قابل اندازهگیری در مورد حقوق زنان؛نگاه تکبعدی به مسائل زنان به نحوی که مهمترین دغدغه این برنامه موضوع اقتصاد زنان و جایگاه اقتصادی است توجه صرف به ارزشگذاری اقتصادی کار زنان و عدم توجه به نقش زنان خانهدار و ارزشگذاری معنوی آن و عدم توجه به سهم این گروه در نظام جامع تامین اجتماعی؛ نداشتن ایده روشن در باب تقویت و تحکیم نهاد خانواده و توجه به نقش مادری و همسری زنان و احاله ی بحث تحکیم خانواده به تدوین لوایح در آینده بیتوجهی به بسیاری از آسیبهای اجتماعی نظیر افزایش آمار طلاق، افزایش سن ازدواج، افزایش دختران مجرد محروم از ازدواج؛ بی توجهی گروه های آسیب پذیر زنان نظیر معلولین و توجه به گروه زنان سرپرست خانوار؛ برنامه پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی علی رغم جایگاه و منزلت والای زن در آموزه های دینی و اسناد بالادستی جمهوری اسلامی ایران از جمله قانون اساسی، سیاست های فرهنگی و اجتماعی کشور و منشور حقوق و مسئولیت های زنان مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجلس شورای اسلامی، برنامه ی پنجم نگاه گسترده ای در همه ی ابعاد به مسائل زنان نداشته است و در بسیاری از حوزه ها از جمله حوزه آموزش، اقتصاد، بهبود فضای کسب و کار، سلامت، ورزش و اوقات فراغت به جایگاه و نقش زنان نپرداخته است و تنها در فصل حمایتی و توانمند سازی در قالب ماده 39 به تأمین حق سرانه بیمه زنان سرپرست خانوار نیازمند، افراد بی-سرپرست و معلولین و درفصل سرمایه های اجتماعی، جوانان و خانواده ماده 42 به بحث پوشش خانواده هایی که سرپرست آنها تحت پوشش بیمه ای نیستند و در ماده 43 به ساماندهی مراکز مشاوره با تأکید بر تسهیل ازدواج جوانان و تحکیم بنیان خانواده پرداخته است.